Jambischer Quaternar

Siren relicto Daunio

quaerebat, ubi consisteret,

diuque vagula devolans

accessit amnem lassula

Arni fluentis leniter.

Et commorata satis iter

parabat inceptum sequi.

Sed ecce! Dum vaga subvolat,

audit repente rem novam

novosque numeros et nova

carmina canentis Angeli.

Itaque statim in labra convolat

dulci lepore perlita.

„Et“, inquit, „hic libet agere,

hic, hic morabor sedulo,

ubi Gratia, Decor et Venus

tam blanditer simul canunt

carmenque fundunt aureum.

Tu nunc valebis, Daunie.“