Has tibi dat violas immortalesque amarantos
ingeniorum altrix et Martis alumna, Panormos,
non quia torpenti Musas excire veterno
aut regum immensas potuisti assumere curas,
verum quod Crassos inter ditesque Lucullos
integer, Antoni, voluisti vivere Codrus.
Has tibi dat violas immortalesque amarantos
ingeniorum altrix et Martis alumna, Panormos,
non quia torpenti Musas excire veterno
aut regum immensas potuisti assumere curas,
verum quod Crassos inter ditesque Lucullos
integer, Antoni, voluisti vivere Codrus.
Diese Veilchen und unsterblichen Amarant gibt dir
die Nährerin der Talente und Ziehtochter des Mars, Palermo,
nicht weil du die Musen aus erstarrtem Alter erwecken
oder dich der unermesslichen Sorgen von Königen anzunehmen vermochtest,
sondern weil unter reichen Leuten wie Crassus und Lucullus
du, Antonius, als redlicher Kodros leben wolltest.
Has tibi dat violas immortalesque amarantos
ingeniorum altrix et Martis alumna, Panormos,
non quia torpenti Musas excire veterno
aut regum immensas potuisti assumere curas,
verum quod Crassos inter ditesque Lucullos
integer, Antoni, voluisti vivere Codrus.
Verg. ecl. 7,21–26
CORYDON
Nymphae, noster amor, Libethrides: aut mihi carmen,
quale meo Codro, concedite (proxima Phoebi
versibus ille facit) aut, si non possumus omnes,
hic arguta sacra pendebit fistula pinu.
THYRSIS
Pastores, hedera nascentem ornate poetam,
Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro;
aut, si ultra placitum laudarit, baccare frontem
cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.
Iuv. 3,203–211
Lectus erat Codro Procula minor, urceoli sex
ornamentum abaci, necnon et parvulus infra
cantharus et recubans rupto de marmore Chiron,
iamque vetus Graecos servabat cista libellos,
et divina opici rodebant carmina mures,
nil habuit Codrus – quis enim negat? – et tamen illud
perdidit infelix totum nihil, ultimus autem
aerumnae est cumulus, quod nudum et frusta rogantem
nemo cibo, nemo hospitio tectoque iuvabit.
Codrus war ein mit Vergil befreundeter Dichter. Außerdem gibt es bei Juvenal einen armen Dichter desselben Namens. Für Giano Vitale ging es wohl um diese Idee des armen, ehrlichen Dichters.
v. 5: Sowohl der Triumvir Marcus Licinius Crassus als auch der Feldherr Lucius Licinius Lucullus galten als sprichwörtlich reich bzw. letzterer auch als verschwenderisch (DNP, s. v. Licinius [I 11]; DNP, s. v. Licinius [I 26]).
v. 6: Codrus = lt. Verg. ecl. 5,11 ein mit Vergil befreundeter Dichter (Georges 1913, s. v. „Codrus [II]“). Außerdem gibt es bei Iuv. 3,203–211 einen armen Dichter desselben Namens. Für Giano Vitale ging es wohl um diese Idee des armen, ehrlichen Dichters.
Werkbezug: Beccadelli war Sekretär und Ratgeber von Alfons V. von Aragon und verfasste De dictis et factis Alphonsi regis und den Liber Rerum Gestarum Ferdinandi Regis.
Werke im antiken Stil bzw. von antiker Qualität verfassen.