Direkt zum Inhalt

39.3 Giovanni Pico della Mirandola*

Occidis aetatis media quod, Pice, iuventa,

ultima Socraticae flenda ruina domus.

Nec vel nobilitas vel opes vel gratia formae

profuit aut animi tot bona rara tui.

Non hoc, crede mihi, naturae iniuria matris,

larga vel imprimis quae fuit una tibi,

sed vitae documenta hominum et quam fluxa sit ollis

forma, genus, dotes ingenii, imperia.

Occidis aetatis media quod, Pice, iuventa,

ultima Socraticae flenda ruina domus.

Nec vel nobilitas vel opes vel gratia formae

profuit aut animi tot bona rara tui.

Non hoc, crede mihi, naturae iniuria matris,

larga vel imprimis quae fuit una tibi,

sed vitae documenta hominum et quam fluxa sit ollis

forma, genus, dotes ingenii, imperia.

Occidis aetatis media quod, Pice, iuventa,

ultima Socraticae flenda ruina domus.

Nec vel nobilitas vel opes vel gratia formae

profuit aut animi tot bona rara tui.

Non hoc, crede mihi, naturae iniuria matris,

larga vel imprimis quae fuit una tibi,

sed vitae documenta hominum et quam fluxa sit ollis

forma, genus, dotes ingenii, imperia.

Weil du, Pico, in der Blüte deiner Jugend zugrunde gehst,

müssen wir den völligen Einsturz des sokratischen Hauses beweinen.

Weder deine edle Abstammung noch dein Reichtum noch deine Schönheit

nützten dir oder so viele seltene Vorzüge deines Geistes.

Das ist, glaube mir, keine Ungerechtigkeit von Mutter Natur,

die einzig dir gegenüber eine ganz besonders freigiebige war,

sondern Zeugnis für das Leben der Menschen und dafür, wie flüchtig ihnen seien

Aussehen, Abstammung, Geistesgaben, Herrschaft.

Werkbezug: philosophische Tätigkeit, e. g. De ente et uno.

Das Ende der Philosophie bzw. evt. das Ende der platonischen Akademie in Florenz.