Direkt zum Inhalt

10.1 Poggio Bracciolini

Olim Pierides, olim Florentia mater

vivente risit Pogio.

Nunc tumulum hunc adit et donum pro carmine flores

fert proque risu lacrimas.

Quae nisi pro vera sat sint pietate, rogabit,

Arnus ministret ut suas.

Olim Pierides, olim Florentia mater

vivente risit Pogio.

Nunc tumulum hunc adit et donum pro carmine flores

fert proque risu lacrimas.

Quae nisi pro vera sat sint pietate, rogabit,

Arnus ministret ut suas.

Olim Pierides, olim Florentia mater

vivente risit Pogio.

Nunc tumulum hunc adit et donum pro carmine flores

fert proque risu lacrimas.

Quae nisi pro vera sat sint pietate, rogabit,

Arnus ministret ut suas.

Einst lachten die Pieriden, lachte die Mutter Florenz,

zu Poggios Lebzeiten.

Nun nähert sie sich diesem Grab und trägt als Geschenk Blumen

für Schriften und Tränen für Lachen.

Wenn diese wahrhaft zärtlicher Liebe nicht genüge tun, wird sie bitten,

dass der Arno seine darbietet.

v. 5: nisi om. 1557–1577.

v. 1: Bei Pierides handelt es sich hier um einen Beinamen für die (kanonischen) Musen nach ihrem mythischen Wohnort am Pieria-Gebirge (DNP, s. v. „Pierides [1]“).

Werkbezug: Liber facetiarum.

Einst Lachen vs. jetzt Trauer.