Direkt zum Inhalt

16.2 Donato Acciaiuoli*

Quam vitam impartis aliis, abs te accipis ipse

et frueris meritis, Acciaiole, tuis.

Dignus, quem docti simili pietate nepotes

exornent: atqui sufficis ipse tibi.

Nec patria ingrata est, pro qua vel fata subisti:

Quae tibi dat tumulum, quantum habet imperium.

Quam vitam impartis aliis, abs te accipis ipse

et frueris meritis, Acciaiole, tuis.

Dignus, quem docti simili pietate nepotes

exornent: atqui sufficis ipse tibi.

Nec patria ingrata est, pro qua vel fata subisti:

Quae tibi dat tumulum, quantum habet imperium.

Quam vitam impartis aliis, abs te accipis ipse

et frueris meritis, Acciaiole, tuis.

Dignus, quem docti simili pietate nepotes

exornent: atqui sufficis ipse tibi.

Nec patria ingrata est, pro qua vel fata subisti:

Quae tibi dat tumulum, quantum habet imperium.

Das Leben, das du anderen ermöglichst, erhältst du selbst von dir

und ziehst Nutzen aus deinen Verdiensten, Acciaiuoli.

Würdig wärst du, dass dich gelehrte Nachkommen von ähnlichem Pflichtbewusstsein

schmücken: gleichwohl genügst du dir selbst.

Und nicht undankbar ist die Heimat, für die du gar den Tod auf dich nahmst:

Sie gibt dir eine Grabstätte, so groß sie es vermag.

Werkbezug: Übersetzung einiger von Plutarchs Viten, außerdem verfasst er selbst Biographien von Hannibal, Scipio Africanus und Karl dem Großen.

Acciaiuoli verdiente sich durch seine Taten eine Vita aus Giovios Feder.