Direkt zum Inhalt

22.2 Giovanni Antonio Campano

Ille ego laurigeros cui cinxit et infula crines

Campanus, Romae delitium, hic iaceo.

Mi ioca dictarunt Charites, nigro sale Momus,

Mercurius niveo tinxit, utroque Venus.

Mi ioca, mi risus placuit, mihi uterque Cupido.

Si me fles, procul hinc, quaeso, viator, abi!

Ille ego laurigeros cui cinxit et infula crines

Campanus, Romae delitium, hic iaceo.

Mi ioca dictarunt Charites, nigro sale Momus,

Mercurius niveo tinxit, utroque Venus.

Mi ioca, mi risus placuit, mihi uterque Cupido.

Si me fles, procul hinc, quaeso, viator, abi!

Ille ego laurigeros cui cinxit et infula crines

Campanus, Romae delitium, hic iaceo.

Mi ioca dictarunt Charites, nigro sale Momus,

Mercurius niveo tinxit, utroque Venus.

Mi ioca, mi risus placuit, mihi uterque Cupido.

Si me fles, procul hinc, quaeso, viator, abi!

Hier liege ich, dem auch der Bischofshut das lorbeertragende Haar

bedeckte, ich, jener Campano, die Freude Roms.

Mir diktierten die Chariten Späße, Momus färbte sie mit schwarzem Salz,

Merkur tat dies mit weißem, Venus mit beiderlei.

Mir gefielen die Späße, die Lacher, mir gefielen beide Arten der Liebe.

Beweinst du mich, Wanderer, so bitte ich: Geh' weit fort von hier!

Von Poliziano publiziert als Epigr. lat. LXXIX.

Werkbezug: Campano verfasste u. a. lateinische Gedichte mit zum Teil satirischem oder erotischem Inhalt.

Berufsbezug: Campano war Bischof von Teramo.

Campano verfasste anmutige, humorvolle Gedichte, bissige Satiren sowie auch Dichtung mit erotischem Inhalt.

Bisexualität.