Direkt zum Inhalt

40.3 Giulio Pomponio Leto*

Effert, Pomponi, dum te Romana iuventus

et fovet in gremio Roma beata suo,

fama est invidiam summorum adeoque deorum

hunc tumulum, hos gerulos conciliasse tibi.

Sed tamen hoc summi tibi debebatur honoris,

ut tua mors superis invidiosa foret.

Effert, Pomponi, dum te Romana iuventus

et fovet in gremio Roma beata suo,

fama est invidiam summorum adeoque deorum

hunc tumulum, hos gerulos conciliasse tibi.

Sed tamen hoc summi tibi debebatur honoris,

ut tua mors superis invidiosa foret.

Effert, Pomponi, dum te Romana iuventus

et fovet in gremio Roma beata suo,

fama est invidiam summorum adeoque deorum

hunc tumulum, hos gerulos conciliasse tibi.

Sed tamen hoc summi tibi debebatur honoris,

ut tua mors superis invidiosa foret.

Während die römische Jugend dich, Pomponio, zu Grabe trägt

und das glückliche Rom dich in seinem Schoß hegt,

geht das Gerücht um, dass den Neid gar der höchsten Götter

dir dieses Grab und diese Träger eingebracht haben.

Freilich aber wurde dieses Zeichen höchster Ehre dir geschuldet,

auf dass dein Tod den Neid der Götter erweckte.

Berufsbezug: Lehrtätigkeit und Begründung der (späteren) Accademia Romana.