Direkt zum Inhalt

47.6 Giovanni Pontano*

Scriptorum venerabilis magister,

Pontanus, cubat hic, viator. Illum

commentus bona verba forte adores.

Ne fac huic mala quin precare multa,

omnem ut surripuit poetices vim.

Nam dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem

quavis arte decoreque absolutus

saecli terriculum fuit sequentis,

nemo scribere ut audeat nepotum.

Quin pacem hinc bona quin precare libans

tus, costum, violas, crocum sepulchro.

Qui dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem,

quae obsoleverat, ars decorque recte

scribendi auspiciis renidet huius,

nostra aetas veteres ut aemulari

et possit simul et simul praeire.

Scriptorum venerabilis magister,

Pontanus, cubat hic, viator. Illum

commentus bona verba forte adores.

Ne fac huic mala quin precare multa,

omnem ut surripuit poetices vim.

Nam dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem

quavis arte decoreque absolutus

saecli terriculum fuit sequentis,

nemo scribere ut audeat nepotum.

Quin pacem hinc bona quin precare libans

tus, costum, violas, crocum sepulchro.

Qui dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem,

quae obsoleverat, ars decorque recte

scribendi auspiciis renidet huius,

nostra aetas veteres ut aemulari

et possit simul et simul praeire.

Scriptorum venerabilis magister,

Pontanus, cubat hic, viator. Illum

commentus bona verba forte adores.

Ne fac huic mala quin precare multa,

omnem ut surripuit poetices vim.

Nam dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem

quavis arte decoreque absolutus

saecli terriculum fuit sequentis,

nemo scribere ut audeat nepotum.

Quin pacem hinc bona quin precare libans

tus, costum, violas, crocum sepulchro.

Qui dum tam bene scribit adque amussim

aequat omnia perpolitque ad unguem,

quae obsoleverat, ars decorque recte

scribendi auspiciis renidet huius,

nostra aetas veteres ut aemulari

et possit simul et simul praeire.

Der ehrwürdige Meister der Dichter,

Pontano, liegt hier, Wanderer. In Erinnerung

an seine schönen Worte verehrst du ihn vielleicht.

Sieh‘ bloß zu, dass du ihm kein großes Übel wünscht,

weil er die dichterische Kraft zur Gänze mit sich genommen hat.

Denn indem er so gut schrieb und alles schnurgerade

ausrichtete und auf’s Genaueste ausfeilte,

vollkommen in jeder Kunstfertigkeit und Anmut,

war er das Schreckbild der folgenden Jahrhunderte,

sodass keiner der Nachkommen es wagte zu schreiben.

Fürwahr, bete daher um Ruhe und Glück und spende

dem Grab Weihrauch, Kostwurz, Veilchen, Safran.

Indem er so gut schrieb und alles schnurgerade

ausrichtete und auf’s Genaueste ausfeilte,

erstrahlten unter seinem Geleit die Kunstfertigkeit und

Anmut des richtigen Schreibens, die an Wert verloren hatten,

sodass unser Zeitalter mit den Alten wetteifern

und sie gleichzeitig auch übertreffen konnte.

Ganz genau.

Zeitalter für darin lebende Personen.