Hendekasyllabus (phaläkisch)

145.3 Juan Luis Vives*

Quo syngrammata, dic, amice Vives,

tam multa accumulas? An ut perennem

hoc tibi redimas labore vitam?

Quantum ergo placitis deum Stygique

iuratae tribuis? Perennitati

nam reponere te ac tuos labores

teste agnominis hoc tui vocablo

omnes fulmine sanciere tacto.

An non id tribui cupis deorum

decreto, at merito tuo labori?

Quod cum non potuit deos latere,

credo gratuitum hoc inisse pactum.

Ut nolint siquidem crepentque, vives

nullo munere, sed tuo labore.

145.2 Juan Luis Vives*

Doctrinae columen decusque vitae,

Vivem, ne tumulo hoc puta, viator,

condi, sed tenues soli favillas.

Nam non mors violenta, non edaces

ignes, non series vetusta saecli,

non vires chalybis, licet potentis,

non fluctus pelagi, licet ferocis,

de vita poterunt tulisse Vivem,

doctrinae columen decusque vitae.

138.1 Jakob Ziegler*

Quem lictore stilo disertus orbis

in scaenam rabidum trahis Neronem et

caedendum pueris palam propinas,

respondisse ferunt: „Quid hoc, inepte?

Si me constituis tuum Neronem,

te oportet Senecam fuisse nostrum.“

134.1 Hector Boece*

Quisquis ad tumulum obstupescis istum

taedas perpetua micare luce,

lucem perpetuis adesse taedis

et, quis sic statuit, cupis doceri:

Fiat. Hic recubat Boethus Hector.

Ille, qui patriae suae tenebras

atque illas patrias nitore linguae

invecto Latiae fugavit ultra

Thylen et vitrei rigoris Arcton.

Persolvunt Scotides proin Camenae,

cum passim incipiant queantque haberi

Romanae, meritas suo parenti

grates et tumulum volunt ad istum

taedas perpetua micare luce,

lucem perpetuis adesse taedis.

129.3 Celio Calcagnini*

Nempe vulgo etiam innubae puellae

zonam proiiciunt moraeque multant

casu praecipiti talassionem

et tu tam veteris tenax pudoris,

te pro virgine adhuc geris? Tuumque

times dicere Caelium, Minerva?

Sed, stulta, ut dubites: Quis oris illam,

quis illam ingenii, quis artiumque

illam tam ubere copiam fluore

ex te, matre dea, neget profectam?

Quare si sapis, asseras, Minerva,

ne caelo genitum parente nymphae

terrestres sibi vindicent libenter.

Non est, crede mihi, tibi pudendus.

129.2 Celio Calcagnini*

Quisquis Castalidum colit vireta

mente vel vigili petit serenas

domos caelicolum vicesque rerum

naturae et penetrat vias latentes

vel putat faciles deos habere

virtutis propriae favore fretus

te, Caeli, aspiciat tuumque fatum.

Quo nil deterius dedere terris

crudeles nimium tibi sorores:

Tu, qui pulveris – heu modum! – Sibyllae

– aequo lumine, heu fata si viderent! –

explere aut Pyliae dies senectae

debebas, Lachesi iubente dira

– pro scelus! – raperis gradu citato.

Exemplo hoc igitur docemur omnes,

quam constent fragili loco, perenne

quae nos credidimus manere in aevum.

124.1 Pietro Martire d'Anghiera*

Quid Petrum veteri hic in orbe quaeris?

Ivit res superis novi relatum.

122.1 Antonio Telesio*

Pauca millia versuum, Thilesi,

te, nec fallimur, edidisse constat.

Vives millia multa saeculorum.

Et gratas neget esse quis Camenas?

118.1 Raffaele Maffei (Volterrano)*

Ito, inquam, ito nec obstrepas, viator,

qui vertigine tam gravi laboro,

quod nullam capio hactenus quietem,

lustra hic cum iaceam novena et ultra.

Sic me excarnificat sua imbibenda

phrasi Tullius: Absque qua tueri

vitam posse meos negant labores.

Sed qui nuper adest Erasmus istinc,

dicit non opus et monet quiescam.

Illas proinde molestias molestas

longum omnes iubeo valere. Sed tu

nunc, o somne, veni, veni, veterne!

Venit! Tu ito nec obstrepas, viator!

111.1 Pier Paolo Vergerio*

Hic sunt Vergerii sepulta docti

non fama et pietas nec eruditi

foetus ingenii, sed ossa tantum

et quicquid tumulo solet recondi:

terrenum, breve, lubricum, caducum.

Vivunt illa manentque et usque et usque

et vel Elysiis recepta campis

viri manibus ut piae ministrae

adsunt et meritum astruunt honorem

vel per ora hominum volant caventque,

ne mortis rabidum tulisse dentem

vel totus tumulo perisse seclis

ullis Vergerius queat videri.

Hendekasyllabus (phaläkisch) abonnieren