Direkt zum Inhalt

84.2 Ludovico Ariosto*

Tu repetis caelum et terras, Arioste, relinquis

et loca iam meritis inferiora tuis.

Nos miseri et curis longe mortalibus acti,

non tibi, sed nobis fundimus has lacrimas.

Gloria te niveis subducit in aethera bigis,

nos sine te luctu perpetuo opprimimur.

Tu repetis caelum et terras, Arioste, relinquis

et loca iam meritis inferiora tuis.

Nos miseri et curis longe mortalibus acti,

non tibi, sed nobis fundimus has lacrimas.

Gloria te niveis subducit in aethera bigis,

nos sine te luctu perpetuo opprimimur.

Tu repetis caelum et terras, Arioste, relinquis

et loca iam meritis inferiora tuis.

Nos miseri et curis longe mortalibus acti,

non tibi, sed nobis fundimus has lacrimas.

Gloria te niveis subducit in aethera bigis,

nos sine te luctu perpetuo opprimimur.

Du strebst wieder in den Himmel und lässt schon die Erde zurück, Ariosto,

und die Orte, die unter deinen Verdiensten stehen.

Wir Elenden und von sterblichen Sorgen weit umher Getriebenen,

nicht für dich, sondern für uns vergießen wir diese Tränen.

Der Ruhm führt dich in den Himmel empor im weißen Zweigespann,

wir werden, ohne dich, von ewiger Trauer niedergedrückt.

Ariosto steigt in den Himmel auf vs. „wir“ bleiben mit den sterblichen Sorgen zurück.