Direkt zum Inhalt

63.2 Thomas Linacre*

Dum longum Italiae „vale“ iuberet

tusque in graminea cremaret ara,

qua tuas aperis, Gebenna, fauces,

Linacrus patrios petens penates

„Sic amore viri“, locuta fertur

Arnis, impatiens Etrusca nympha,

„Ah, sic Arnida? Sic tuam puellam?

Sic linquis veteres tuos amores?

Et prae me petis Anglicas puellas?

Quid rerum hic, quod ames, valet deesse,

illic, quod cupias, potest adesse?

Gaudes barbarie? Hermolaon eccum: At

quem pro deliciis habent Camenae.

Sin autem caperis nitore linguae?

Hoc nil tersius est Politiano.

Sed gaudes refluum vehi per aequor?

Ah, hiis iam in lacrimis potes natare

et quae te huc revehent, redito tantum!

An rupes patrias amas videre?

Te, Linacre, aperi nec ibis ultra.

Quid? Quod Italiam miser relinquis,

cum sis Italica eruditione,

Romano ingenio, lepore Tusco?

Totus noster homo es, sed Angla mens est.“

Ille abivit et haec soluta in undas.

Dum longum Italiae „vale“ iuberet

tusque in graminea cremaret ara,

qua tuas aperis, Gebenna, fauces,

Linacrus patrios petens penates

„Sic amore viri“, locuta fertur

Arnis, impatiens Etrusca nympha,

„Ah, sic Arnida? Sic tuam puellam?

Sic linquis veteres tuos amores?

Et prae me petis Anglicas puellas?

Quid rerum hic, quod ames, valet deesse,

illic, quod cupias, potest adesse?

Gaudes barbarie? Hermolaon eccum: At

quem pro deliciis habent Camenae.

Sin autem caperis nitore linguae?

Hoc nil tersius est Politiano.

Sed gaudes refluum vehi per aequor?

Ah, hiis iam in lacrimis potes natare

et quae te huc revehent, redito tantum!

An rupes patrias amas videre?

Te, Linacre, aperi nec ibis ultra.

Quid? Quod Italiam miser relinquis,

cum sis Italica eruditione,

Romano ingenio, lepore Tusco?

Totus noster homo es, sed Angla mens est.“

Ille abivit et haec soluta in undas.

Dum longum Italiae „vale“ iuberet

tusque in graminea cremaret ara,

qua tuas aperis, Gebenna, fauces,

Linacrus patrios petens penates

Sic amore viri“, locuta fertur

Arnis, impatiens Etrusca nympha,

Ah, sic Arnida? Sic tuam puellam?

Sic linquis veteres tuos amores?

Et prae me petis Anglicas puellas?

Quid rerum hic, quod ames, valet deesse,

illic, quod cupias, potest adesse?

Gaudes barbarie? Hermolaon eccum: At

quem pro deliciis habent Camenae.

Sin autem caperis nitore linguae?

Hoc nil tersius est Politiano.

Sed gaudes refluum vehi per aequor?

Ah, hiis iam in lacrimis potes natare

et quae te huc revehent, redito tantum!

An rupes patrias amas videre?

Te, Linacre, aperi nec ibis ultra.

Quid? Quod Italiam miser relinquis,

cum sis Italica eruditione,

Romano ingenio, lepore Tusco?

Totus noster homo es, sed Angla mens est.

Ille abivit et haec soluta in undas.

Als Linacre Italien für immer „Leb‘ wohl“ sagte

und Weihrauch auf dem gräsernen Altar verbrannte,

dort, wo ihr eure Pässe öffnet, ihr Cevennen,

und nach seiner Heimat strebte,

soll Arnis „So sind die Männer in der Liebe“, gesagt

haben, die leidende toskanische Nymphe,

„Ach, so verlässt du den Arno? So dein Mädchen?

So die Freuden unserer alten Liebe?

Und suchst statt mir englische Mädchen?

Welche Dinge, die du liebst, könnten hier fehlen,

welche, die du begehrst, könnte es dort geben?

Dich freut die Barbarei? Hier hast du Ermolao: Und

er ist doch der Liebling der Musen.

Oder zieht dich der Glanz der Sprache an?

Darin ist niemand gediegener als Poliziano.

Oder freut es dich, vom Wasser zurückgetragen zu werden?

Ach, du könntest in diesen Tränen bereits schwimmen,

die dich sogar hierher zurückbringen werden, komm‘ nur zurück!

Oder siehst du gern die heimatlichen Klippen?

Öffne du dich, Linacre, und du wirst nicht weiter gehen.

Was? Dass du Elender Italien verlassen solltest,

obgleich du über italische Bildung,

römisches Talent, toskanische Anmut verfügst?

Der Mann ist ganz unser, doch sein Geist ist englisch“.

Jener ging fort und sie löste sich in Wellen auf.

v. 17: iis 1561–1577

v. 3: Bei Gebenna (oder Cebenna) handelt es sich um „ein Gebirge in Gallien, j. die Sevennen“ bzw. Cevennen (Georges 1913, s. v. „Cebenna“).

vv. 6+7: Mit Arnis wird vermutlich der Fluss Arno gemeint sein.

Linacre verbrachte eine Weile in Italien, um Griechisch zu lernen, lernte dort Humanisten wie Ermolao Barbaro kennen und ging später wieder zurück nach England.

Italienische Bildung vs. englische Gesinnung.