Direkt zum Inhalt

67.1 Christophe de Longueil

Te iuvenem rapuere deae fatalia nentes

stamina, cum scirent moriturum tempore nullo,

Longoli, tibi si canos seniumque dedissent.

Te iuvenem rapuere deae fatalia nentes

stamina, cum scirent moriturum tempore nullo,

Longoli, tibi si canos seniumque dedissent.

Te iuvenem rapuere deae fatalia nentes

stamina, cum scirent moriturum tempore nullo,

Longoli, tibi si canos seniumque dedissent.

Schon jung raubten dich die Göttinnen, die den Schicksalsfaden

spinnen, da sie wussten, dass du, Longueil, zu keiner Zeit sterben

würdest, wenn sie dir erst graues Haar und ein hohes Alter gewährt hätten.

Bei langer Lebenszeit hätte Longueil genug Ruhm verdienen können, um ‚Unsterblichkeit‘ zu erlangen.