Direkt zum Inhalt

67.2 Christophe de Longueil*

Castalides, lacerate genas, divellite crinem

nec lacrimae finem nec teneant gemitus.

Pro dolor! Effertur Patavina funus in urbe

ante sua extincti tempora Longolii.

Quem modo vel Gallum voluit pro dote Latina

Roma locum cives inter habere suos.

Roma sibi plene mox restituenda, dedissent

Longolio plenos si modo fata dies.

Castalides, lacerate genas, divellite crinem

nec lacrimae finem nec teneant gemitus.

Pro dolor! Effertur Patavina funus in urbe

ante sua extincti tempora Longolii.

Quem modo vel Gallum voluit pro dote Latina

Roma locum cives inter habere suos.

Roma sibi plene mox restituenda, dedissent

Longolio plenos si modo fata dies.

Castalides, lacerate genas, divellite crinem

nec lacrimae finem nec teneant gemitus.

Pro dolor! Effertur Patavina funus in urbe

ante sua extincti tempora Longolii.

Quem modo vel Gallum voluit pro dote Latina

Roma locum cives inter habere suos.

Roma sibi plene mox restituenda, dedissent

Longolio plenos si modo fata dies.

Ihr Kastaliden, zerkratzt euch die Wangen, zerrauft euch die Haare,

Tränen und Klagen sollen kein Ende finden.

O Schmerz! In der Stadt Padua wird das Begräbnis begangen

des vor seiner Zeit verstorbenen Longueil.

Trotz gallischer Herkunft wollte ihn Rom kürzlich aufgrund seiner

lateinischen Begabung unter seine Bürger aufnehmen.

Er hätte Rom bald völlig wiederhergestellt, wenn nur das Schicksal

Longueil zahlreiche Tage gewährt hätte.

v. 1: laceratae 1557.

v. 1: Castalides = Adjektiv zu Kastalia, „eine dem Apollo u. den Musen geheiligte Quelle am Parnaß“ (Georges 1913, s. v. „Castalia“).

Gallische Herkunft vs. lateinisches Talent.

„Rom“ für die antike Bildung und Kultur.