Direkt zum Inhalt

75.1 Pomponio Gaurico

Ibat Gauricus ad suos amores,

sed diu haud potuit suos amores

uti Gauricus: Abstulere fata,

verum nulla manet sepulchri imago.

Namque, quod coluit pari labore

Musas et Venerem, vel a Camenis

raptus creditur inter alta montis,

qui iacet Stabias super vetustas,

vel pulchrae Veneri datus sacerdos

Tyrrheni maris in sinum profundum.

Ibat Gauricus ad suos amores,

sed diu haud potuit suos amores

uti Gauricus: Abstulere fata,

verum nulla manet sepulchri imago.

Namque, quod coluit pari labore

Musas et Venerem, vel a Camenis

raptus creditur inter alta montis,

qui iacet Stabias super vetustas,

vel pulchrae Veneri datus sacerdos

Tyrrheni maris in sinum profundum.

Ibat Gauricus ad suos amores,

sed diu haud potuit suos amores

uti Gauricus: Abstulere fata,

verum nulla manet sepulchri imago.

Namque, quod coluit pari labore

Musas et Venerem, vel a Camenis

raptus creditur inter alta montis,

qui iacet Stabias super vetustas,

vel pulchrae Veneri datus sacerdos

Tyrrheni maris in sinum profundum.

Gaurico war auf dem Weg zu seiner Liebschaft,

doch lange konnte Gaurico seine Liebschaft

nicht genießen: Das Schicksal riss ihn fort,

doch es bleibt kein Anblick eines Grabes.

Denn, da er mit gleichem Eifer die Musen

und Venus verehrte, glaubt man, er sei entweder

von den Musen in die Höhen des Berges fortgerissen,

der über dem altertümlichen Stabiae liegt,

oder der schönen Venus als Priester gegeben

ins tiefste Innere des tyrrhenischen Meeres.

vv. 9–10: Der Venus-Kult war in Kampanien weit verbreitet, in Pompeji wurde sie als Stadtgöttin verehrt.

Giovio zufolge verschwand Gaurico auf einer Reise nach Stabiae und es sei allgemeiner Konsens gewesen, dass er getötet und zusammen mit seinem Gefolge ins Meer geworfen worden sei, weil er zu eifrig einer adeligen Dame den Hof gemacht habe.

Höhe vs. Tiefe.