Direkt zum Inhalt

112.1 Giacomo (Iacopo) Bracelli*

Asseris Alphonso meritos virtute triumphos,

opes, duces et oppida.

Asserit Alphonsus studii tibi praemia nomen

interque doctos nobile.

Adde quod, alterius quae est vita, est mutua: Neuter

cadente stabit altero.

Hoc reor esse, quod olim non insulsa vetustas

iunxit Camenas Gratiis.

Asseris Alphonso meritos virtute triumphos,

opes, duces et oppida.

Asserit Alphonsus studii tibi praemia nomen

interque doctos nobile.

Adde quod, alterius quae est vita, est mutua: Neuter

cadente stabit altero.

Hoc reor esse, quod olim non insulsa vetustas

iunxit Camenas Gratiis.

Asseris Alphonso meritos virtute triumphos,

opes, duces et oppida.

Asserit Alphonsus studii tibi praemia nomen

interque doctos nobile.

Adde quod, alterius quae est vita, est mutua: Neuter

cadente stabit altero.

Hoc reor esse, quod olim non insulsa vetustas

iunxit Camenas Gratiis.

Du sprichst Alfonso die durch Tugend verdienten Triumphe zu,

die Truppen, Anführer und Städte.

Dir spricht Alfonso den Lohn für deine Studien zu und den

edlen Ruhm unter den Gelehrten.

Dazu sind beider Leben wechselseitig verbunden: Keiner von

beiden wird bestehen, wenn der andere fällt.

Ich glaube, es ist dies der Grund, dass einst geistreicher alter Brauch

Musen und Grazien verband.

vv. 1+3: Alphonsus = Alfons V. von Aragón.

Werkbezug: De bello Hispaniensi libri V.