Direkt zum Inhalt

113.1 Giorgio Valla*

Et tibi, Valla, tui stat opinio magna laboris,

futura semper posteris honestior.

Quid tum? Si pulchri curam speciemque negante

tum saeculo deesse Momus dixerit?

Et vivunt multi facie vel tubere turpes,

tamen Sibyllae quos statim haud censent libri

in mare portandos. Tibi stat tua fama, Georgi,

utcumque forsan altero pede claudicet.

Et tibi, Valla, tui stat opinio magna laboris,

futura semper posteris honestior.

Quid tum? Si pulchri curam speciemque negante

tum saeculo deesse Momus dixerit?

Et vivunt multi facie vel tubere turpes,

tamen Sibyllae quos statim haud censent libri

in mare portandos. Tibi stat tua fama, Georgi,

utcumque forsan altero pede claudicet.

Et tibi, Valla, tui stat opinio magna laboris,

futura semper posteris honestior.

Quid tum? Si pulchri curam speciemque negante

tum saeculo deesse Momus dixerit?

Et vivunt multi facie vel tubere turpes,

tamen Sibyllae quos statim haud censent libri

in mare portandos. Tibi stat tua fama, Georgi,

utcumque forsan altero pede claudicet.

Auch für dich, Valla, steht der gute Ruf deiner Mühen weithin fest,

der künftige Ruf immer ehrlicher als der direkt folgende.

Doch wie? Wenn ein Momus sagte, dass es dir an Bemühung um eine

schöne Form fehle, wo dein junges Alter dies versagte?

Es leben auch viele mit hässlichem Gesicht oder Beulen,

doch raten die Bücher der Sibylle nicht sofort, sie

ins Meer fortzuschaffen. Dir steht dein Ruhm fest, Giorgio,

wenn er auch vielleicht an einem Bein hinkt.

Giovio kritisiert in seiner Vita Vallas rhetorischen Stil.

Vallas Ruhm ist vorhanden und gerechtfertigt, hat aber einen Makel.

Gottheit für Personen mit denselben Eigenschaften; Bücher für Orakelsprüche in den Büchern.