Direkt zum Inhalt

118.1 Raffaele Maffei (Volterrano)*

Ito, inquam, ito nec obstrepas, viator,

qui vertigine tam gravi laboro,

quod nullam capio hactenus quietem,

lustra hic cum iaceam novena et ultra.

Sic me excarnificat sua imbibenda

phrasi Tullius: Absque qua tueri

vitam posse meos negant labores.

Sed qui nuper adest Erasmus istinc,

dicit non opus et monet quiescam.

Illas proinde molestias molestas

longum omnes iubeo valere. Sed tu

nunc, o somne, veni, veni, veterne!

Venit! Tu ito nec obstrepas, viator!

Ito, inquam, ito nec obstrepas, viator,

qui vertigine tam gravi laboro,

quod nullam capio hactenus quietem,

lustra hic cum iaceam novena et ultra.

Sic me excarnificat sua imbibenda

phrasi Tullius: Absque qua tueri

vitam posse meos negant labores.

Sed qui nuper adest Erasmus istinc,

dicit non opus et monet quiescam.

Illas proinde molestias molestas

longum omnes iubeo valere. Sed tu

nunc, o somne, veni, veni, veterne!

Venit! Tu ito nec obstrepas, viator!

Ito, inquam, ito nec obstrepas, viator,

qui vertigine tam gravi laboro,

quod nullam capio hactenus quietem,

lustra hic cum iaceam novena et ultra.

Sic me excarnificat sua imbibenda

phrasi Tullius: Absque qua tueri

vitam posse meos negant labores.

Sed qui nuper adest Erasmus istinc,

dicit non opus et monet quiescam.

Illas proinde molestias molestas

longum omnes iubeo valere. Sed tu

nunc, o somne, veni, veni, veterne!

Venit! Tu ito nec obstrepas, viator!

Geh‘ fort, sage ich, geh‘ und stör‘ mich nicht, Wanderer,

der ich unter einem so schweren Schwindel leide,

dass ich bis jetzt keine Erholung bekomme,

obwohl ich hier neun Mal fünf Jahre und länger liege.

So zermartert mich Tullius mit der Aneignung seiner

Ausdrucksweise: Denn alle leugnen, dass ohne sie

meine Schriften mein Leben bewahren könnten.

Aber Erasmus, der mir dabei neulich zu Hilfe kam,

sagt, es sei nicht nötig, und mahnt mich zu ruhen.

Deswegen sage ich all jenen qualvollen Quälereien

für immer und ewig Lebwohl. Du jedoch,

o Todesschlummer, komm‘ nun, komm‘, du langer Schlaf.

Er kommt! Du geh‘ fort und stör‘ mich nicht, Wanderer!

vv. 5–11: Giovio kritisiert an Maffeis Werken den fehlenden klassischen Stil. Erasmus wird hier wohl aufgrund seines Dialogs Ciceronianus, worin er die Fixierung seiner Zeit auf den ciceronianischen Stil anprangert, als Unterstützer Maffeis erwähnt.

v. 6: Tullius = Marcus Tullius Cicero.