Direkt zum Inhalt

3.2 Johannes Duns Scotus*

Quaecumque humani fuerant iurisque sacrati,

in dubium veniunt cuncta vocante Scoto.

Quid? Quod et in dubium illius sit vita vocata

Morte illum simili ludificante stropha?

Cum non ante virum vita iugularit adempta,

quam vivus tumulo conditus ille foret.

Quaecumque humani fuerant iurisque sacrati,

in dubium veniunt cuncta vocante Scoto.

Quid? Quod et in dubium illius sit vita vocata

Morte illum simili ludificante stropha?

Cum non ante virum vita iugularit adempta,

quam vivus tumulo conditus ille foret.

Quaecumque humani fuerant iurisque sacrati,

in dubium veniunt cuncta vocante Scoto.

Quid? Quod et in dubium illius sit vita vocata

Morte illum simili ludificante stropha?

Cum non ante virum vita iugularit adempta,

quam vivus tumulo conditus ille foret.

Welches weltliche und kirchliche Recht es auch immer gegeben hatte,

alles wurde durch Scotus’ Provokationen in Zweifel gezogen.

Doch was? Sollte gar auch sein eigenes Leben in Zweifel geraten,

als der Tod ihn mit einem ähnlichen Trick an der Nase herumführte?

Weil er den Mann um’s Leben brachte ohne es ihm zuvor zu nehmen,

wurde dieser quicklebendig ins Grab gelegt.

Werkbezug: theologische Schriften, unter anderem Scotus‘ kontroverse Position, dass Philosophie und Theologie voneinander zu unterscheiden seien.