Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,
ossa maris rores myrteaque umbra tegant
teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,
ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.
Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra
Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.
Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,
ossa maris rores myrteaque umbra tegant
teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,
ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.
Pomponio, du sollst einen Lorbeerhain zum Grabmal haben,
deine Knochen sollen Rosmarin und Myrtenschatten bedecken
und bedecken sollen dich und deine Glieder Veilchen und Rosen,
Frühling soll haben und Westwind atmen deine Asche.
Deine Asche soll Wasser träufeln lassen, welche der Parnass,
die thespische Grotte und Askra selbst als ihre darreichen.
Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,
ossa maris rores myrteaque umbra tegant
teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,
ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.
Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra
Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.
Culex 394-411
Iam memor inceptum peragens sibi cura laborem
congestum cumulavit opus, atque aggere multo
telluris tumulus formatum crevit in orbem.
quem circum lapidem levi de marmore formans
conserit, assiduae curae memor. hic et acanthus
et rosa purpureum crescent pudibunda ruborem
et violae omne genus; hic est et Spartica myrtus
atque hyacinthus et hic Cilici crocus editus arvo,
laurus item Phoebi decus ingens, hic rhododaphne
liliaque et roris non avia cura marini
herbaque turis opes priscis imitata Sabina
chrysanthusque hederaeque nitor pallente corymbo
et bocchus Libyae regis memor, hic amarantus
bumastusque virens et semper florida tinus;
non illinc narcissus abest, cui gloria formae
igne Cupidineo proprios exarsit in artus;
et, quoscumque novant vernantia tempora flores,
his tumulus super inseritur. [...]
v. 5: Parnasus = „ein hoher zweigipfeliger Berg in Phokis, an dem Delphi u. der kastalische Quell lag, dem Phöbus u. den Musen heilig“ (Georges 1913, s. v. „Parnasos“).
v. 6: Thespius = Adjektiv zu Thespiae, eine „alte Stadt in Böotien am südöstl. Fuße des Helikon“ (Georges 1913, s. v. „Thespiae“); Ascra = Ort in Böotien, Heimat des Hesiod (DNP, s. v. „Hesiodos“).
Von Pontano publiziert in De tumulis (1,16).