Direkt zum Inhalt

40.1 Giulio Pomponio Leto

Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,
ossa maris rores myrteaque umbra tegant
teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,
ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.
Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra
Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.

Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,

ossa maris rores myrteaque umbra tegant

teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,

ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.

Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra

Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.

Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,

ossa maris rores myrteaque umbra tegant

teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,

ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.

Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra
Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.

Pomponio, du sollst einen Lorbeerhain zum Grabmal haben,

deine Knochen sollen Rosmarin und Myrtenschatten bedecken

und bedecken sollen dich und deine Glieder Veilchen und Rosen,

Frühling soll haben und Westwind atmen deine Asche.

Deine Asche soll Wasser träufeln lassen, welche der Parnass,

die thespische Grotte und Askra selbst als ihre darreichen.

Pomponi, tibi pro tumulo sit laurea silva,

ossa maris rores myrteaque umbra tegant

teque tegant artusque tuos violaeque rosaeque,

ver habeat, Zephyros spiret et ipse cinis.

Stillet et ipse cinis, quas et Parnasus et antra

Thespia et ipsa suas Ascra ministrat aquas.
 

Culex 394-411

Iam memor inceptum peragens sibi cura laborem

congestum cumulavit opus, atque aggere multo

telluris tumulus formatum crevit in orbem.

quem circum lapidem levi de marmore formans

conserit, assiduae curae memor. hic et acanthus

et rosa purpureum crescent pudibunda ruborem

et violae omne genus; hic est et Spartica myrtus

atque hyacinthus et hic Cilici crocus editus arvo,

laurus item Phoebi decus ingens, hic rhododaphne

liliaque et roris non avia cura marini

herbaque turis opes priscis imitata Sabina

chrysanthusque hederaeque nitor pallente corymbo

et bocchus Libyae regis memor, hic amarantus

bumastusque virens et semper florida tinus;

non illinc narcissus abest, cui gloria formae

igne Cupidineo proprios exarsit in artus;

et, quoscumque novant vernantia tempora flores,

his tumulus super inseritur. [...]

v. 5: Parnasus = „ein hoher zweigipfeliger Berg in Phokis, an dem Delphi u. der kastalische Quell lag, dem Phöbus u. den Musen heilig“ (Georges 1913, s. v. „Parnasos“).

v. 6: Thespius = Adjektiv zu Thespiae, eine „alte Stadt in Böotien am südöstl. Fuße des Helikon“ (Georges 1913, s. v. „Thespiae“); Ascra = Ort in Böotien, Heimat des Hesiod (DNP, s. v. „Hesiodos“).

Von Pontano publiziert in De tumulis (1,16).

Letos Vermächtnis soll als inspirierende Basis für folgende Dichter dienen.