Flussgottheit

Insignes usu rerum studiisque Minervae

perpaucos aetas prisca recensque dedit.

In solem assuetus doctos versare libellos

cum prodit, lucem non tulit insolitam,

laudibus hunc omnes doctrinae et rebus agendis

conspexere domi conspicuumque foris.

Hunc Arar, hunc Rhenus toties, hunc accola magni

Eridani, hunc Tybris sensit et obstupuit.

Fortuna invidit raperisque, Alberte, tuorum

Italiaeque omnis cum gemitu et lacrimis.

Ut Mors Rutilium sensit tot reddere vitae,

„Styx, vale!“, ait, „Vitae iam patefacta via est.“

Quae ripis te saepe suis stupuere canentem

Eridanus Tiberisque, parens ille, hic tuus hospes.

Credibile est, vates Antoni, nunc quoque campis

te canere Elysiis turba admirante piorum.

Ab hoc si tumulo procul profani

arcerent oculos, manus pedesque

et solis aditum darent poetis:

Huc suo Lepidina cum Macrone

ductatum choreas novatum amores

et ad delicias novas veniret.

Baianae lepidae et leves puellae

hic potos calida senes lavarent.

Queis lusum ut facerent proterviorem,

cursarent pede brachiisque nudis,

proferrent niveas sinu papillas,

femur negligerent fluente veste,

darent basia pluribus figuris,

quam suis citrios colunt in hortis

tum pulchra Antiniana, tum Patulcis.

Sed quos aureola coma virentes

et gratos triplici colore fetus

hoc circum ordine ponerent sepulchrum.

Undas Eridanus suas rigandis,

ignes Uranie daret fovendis,

huius luminibus locus caleret,

illius lacrimis solum teperet.

Et haec omnia Gratiae probarent,

Musae percolerent, Amor Venusque.

Ab hoc si tumulo procul profani

arcerent oculos, manus pedesque

et solis aditum darent poetis.

Queis nunc, sancte senex, tuo in sepulchro

et nos perfruimur tuo in libello.

Cornu nobile copiae Perotti

non quale Oleniae puer capellae

sanxit Iuppiter, intulit caelo

aut quale Herculea manu revulsum,

Aetoli fluvii perenne vulnus,

thymo et baccare Naiades replerunt.

At doctum variumque multiplexque

et cunctis opibus cupediisque,

quas Musae Oenotrides amant, refertum.

Hic ille est liber, ille Martialis

interpres, Latiae illa lingua linguae,

cornu nobile copiae Perotti.

Siste, hospes! Fas est cantus audire dearum.

Grata mora est, Musae nam loca sacra tenent.

Antoni monumenta vides: Hinc templa frequentant.

Ille fuit sacri maxima cura chori.

Illum saepe suis medium statuere choreis,

duxit compositos arte decente choros.

Saepe lyram cessit Clio, cessere sorores,

concinuit teneros voce manuque sonos.

Extinctum flevitque Aon flevitque Aganippe,

Sebethus miseros egit in amne modos.

Sirenes quoque de scopulis miserabile carmen

ingeminant, planctu litora pulsa sonant.

Pierides tristem ad tumulum fudere querelas,

Pierides passis post sua terga comis.

Hinc crevit desiderium nec cura recessit

vatis, at extincto vate remansit amor.

Conveniunt nunc ad tumulum celebrantque choreas

et memorant lusus, magne poeta, tuos.

En audis, sonet ut lenis concentibus aura?

Ut sonet appulsu concita terra pedum?

Haec vati memores Musae post fata rependunt:

Carminis hoc meritum est. Num satis? Hospes, abi.

Olim Pierides, olim Florentia mater

vivente risit Pogio.

Nunc tumulum hunc adit et donum pro carmine flores

fert proque risu lacrimas.

Quae nisi pro vera sat sint pietate, rogabit,

Arnus ministret ut suas.