Laurens Valla iacet, Romanae gloria linguae.

Primus enim docuit, qua decet arte loqui.

Conditur hic Baldus Francisci tegmine fultus,

doctorum princeps, Perusina conditus arce.

Campanus iacet hic humili contectus in urna,

qui vaga, dum vixit, sidera transiliit.

Historicus scripsit, dixit cecinitque nec alter philosophus toto clarior in Latio.

Nil maius natura tulit: Miracula caeli

huius in ingenio cuncta stetere viri.

Deserto lugent Parnasi fonte sorores

et tumulus refugas lucis hic unus habet.

Vos, quibus ingenium est, en quo contendimus omnes: Virtutis sola est gloria, quae…

Invida clauserunt hoc marmore fata Rodolphum

Agricolam Frisii spemque decusque soli.

Scilicet hoc uno meruit Germania, quicquid

laudis habet Latium, Graecia quicquid habet.

Quisquis es, si pius, Platinam

et suos ne vexes. Anguste

iacent et soli volunt esse.

Vivens corona nobilis iuventutis

circumdabaris undequaque, Demetri,

dum ostenderes iter per Atticos campos.

Certe beatus, si obtigisset morienti

doctam videre tibi superstitem prolem

oculumque claudi languidum a tuis natis

aut hoc sepulchrum lacrima illorum spargi.

Albertus iacet hic Leo, leonem quem Florentia iure nuncupavit, quod princeps fuit eruditionum, princeps ut leo solus est ferarum.

En, hospes, hic est Marsilius, sophiae pater,

Platonicum qui dogma culpa temporum

situ obrutum illustrans et Atticum decus

servans Latio dedit, fores primus sacras

divinae aperiens mentis actus numine.

Vixit beatus ante Cosmi munere

Laurique Medicis, nunc revixit publico.

Qui vos, sidera clara citriosque

flores Hesperidum hortulis virentes,

versibus cecinit laboriosis:

Pontano date, sidera alma, lymphas. Vos, horti, date serta, quae sepulchrum ornent perpetuo cadente flore, spargant perpetuo cadente rore.

Ludovici Ariosti humantur ossa

sub hoc marmore seu sub hac humo seu

sub quicquid voluit benignus heres

sive herede benignior comes seu

opportunius incidens viator.

Nam scire haud potuit futura, sed nec

tanti erat vacuum sibi cadaver,

ut urnam cuperet parare vivens.

Vivens ista tamen sibi paravit,

quae scribi voluit suo sepulchro,

olim si quod haberet is sepulchrum,

ne, cum spiritus exili peracto…