Hendiadyoin

143.1a Jakob van Hoogstraten

Hic iacet Hostratus, viventem ferre patique

quem potuere mali, non potuere boni.

Crescite ab hoc, taxi, crescant aconita sepulchro:

Ausus erat, sub eo qui iacet, omne nefas.

121.3 Jacques Lefèvre d'Étaples (Iacobus Faber)*

Hic Stagyraeae recubat doctissimus artis,

notus formandis ingeniisque faber.

Gallia cui meritos, si est grata, refundet honores

et tumulo flores tusque merumque dabit.

Hoc magis, extremo quod tempore paene catastam

invidiae manibus fecerat ipse sibi.

Sed sic Socraticae decuit decedere vitae:

Scilicet invidiae non sine dente senem.

100.3 Gasparo Contarini

Contarene, tibi pietas dum dia parentat

et queritur longo amissum res publica luctu,

„Ite“, ait, „illustres animae, vitalia saecla

heroum, et vestro athletae exornate sepulchrum

floribus. Hic veris docuit rationibus esse

immortalem animam summa de mente creatam.“

83.2 Alberto Pio di Carpi

Hoc decus Italiae tegitur Pius ille sepulchro

sollerti ingenio consilioque potens.

Nulli hominum vis dicendi, facundia maior,

ille sed et studiis auxit et arte magis.

Hunc reges, hunc pontifices sibi rebus agendis

optarant socium consiliisque ducem.

Felix, spem senii natum nisi flesset ademptum

et data in hostiles regna paterna manus.

71.2 Pietro Pomponazzi*

Cur, quis hic iaceam, referre cogor

et causae iugulo meae admovere

hunc ensem, ut modo mortuus cinisque,

si tecum fuero locutus, atri

convincar placiti reusque fiam?

Sed sunt ii rabidi et mali poetae,

qui, cum plurima mentiantur ipsi,

me verum prohibent tacere. Nam sum

Pomponatius ille, qui professus

manes esse nihil, sed interire

quicquid est hominis patique fatum.

Nunc contra experior. Tacere proinde

mallem, sed rabidi vetant poetae.

67.3 Christophe de Longueil*

Longolii o utinam potuisset lingua docta tantum

apud rapacem Mortem acresque Parcas,

quantum olim valuit dicendo, voce dum diserta

Romae catervas flecteret stupentes:

Viveret incolumis nec funere concidisset atro,

dignus perenni temporum recursu.

Sed vivit neque morte ulla extinguetur arce tectus

famae micantis nominisque magni.

Aere perennius exegit monimentum – ad astra late

laus cuius ingens et loquax volavit –,

quod non annorum series nec flatus impotentis

Austri nec imbres diruent edaces.

Sidera dum caelo haerebunt ac Ursa obibit axem

cursuque tardo per polum meabit,

Longolio Hesperii quique ortum solis intuentur

omnes vicissim gloriam vovebunt.

Hic igitur procul, hinc procul absint neniae sepulchri

luctusque turpes, quos anus refundunt.

67.1 Christophe de Longueil

Te iuvenem rapuere deae fatalia nentes

stamina, cum scirent moriturum tempore nullo,

Longoli, tibi si canos seniumque dedissent.

57.1 Alessandro Achillini

Hospes, Achillinum tumulo qui quaeris in isto,

falleris: Ille suo iunctus Aristoteli

Elysium colit et, quas rerum hic discere causas

vix potuit, plenis nunc videt ille oculis.

Tu modo, per campos dum nobilis umbra beatos

errat, dic longum perpetuumque „Vale!“.

53.1 Bartolomeo della Rocca („Cocles“)

Quis melior vates? Quis Coclite verior augur?

Falsa canit atque haec cogit habere fidem.

Grande mihi nuper scelus ac grave crimen inussit,

quale vel ipsius pectus habere neges.

Puriter exegi tamen ac sine crimine vitam

hactenus, ille autem dicere vera solet.

Quidnam hoc, Phoebe, igitur? Certe illum haud multa fefellit

linea, quam – heu! – nostras damnat habere manus:

Namque ubi ob hoc nostra cecidit malus ille securi,

coepi ego, ne falsum diceret, esse nocens.

76.1 Marco Antonio Casanova

Comensis Casanova, dum priores

et duces canit et canit poetas

praecurtis epigrammatis, perennem

ac longam sibi gloriam paravit.

Hendiadyoin abonnieren