Elegisches Distichon

Vivitur in chartis, Rutili, felicius ipsis,

cum videant mortem marmora et aera suam.

Absumpsit priscos legum Libitina peritos,

tu facis in scriptis vivere et esse tuis.

Quam merito illi igitur dicent: „Aeternior aere

est tua et aeternis pagina marmoribus.“

Teutona Terra suum cum miraretur Erasmum,

„Hoc maius“, potuit dicere, „nil genui.“

Quippe deos inter caelo ridente relatum

ipse suum dixit Iuppiter esse genus.

Corpus humo, superis animam, dat nomen in aevum

lex, pietas, virtus, Roterodame, tua.

Lubrica si tibi mens fuit et spinosior aequo,

ingenium certe nobile, Erasme, fuit.

Felix si mistas labruscas dulcibus uvis

prodiga desisset vinea ferre tua,

barbarie e media praeclarum sidus haberent

et te Varronem tempora nostra suum.

Hanc tamen inscriptam his titulis posuere columnam –

iactura hic laudum publica facta fuit.

Defunctus vita longique laboribus aevi

hac situs est tandem doctus Erasmus humo.

Quem licet in sera rapuerunt fata senecta

et vitae saturum sopiit alta quies,

nos tamen hunc velut immaturo funere raptum

flemus et effusis diffluimus lacrimis.

Illum igitur canos Virtus lacerata capillos

et Charites lugent, luget et ipsa Fides

collectasque rosas Permessi ad flumina nymphae

inspargunt sacro Pierides tumulo.

Teutona Terra suum cum miraretur Erasmum,

„Hoc maius“, potuit dicere, „nil genui.“

Hic situs est, in quo viguit medicina, Ruellus,

in quo naturae notitia atque poli.

In quo prima fuit dos, Graium vertere scripta

in Latium ac Latio scribere digna Iove.

Olim erat affinis, nunc est conviva deorum

praemiaque illa sui grata laboris habet.

Naturae si quid rerum te forte latebat,

hoc legis in magno nunc, Leonice, Deo.

Quid tibi cum Moro, tali indignissima cive,

Anglia? Quid pergis dicere, inepta, tuum?

Tu ferro insontem nec simplice morte Catonem

persequeris tuto nec licet esse pium.

Proinde sile! Nam quo maculam tibi demeret istam,

ipse sibi patriam condidit Utopiam.

„Quis iacet hic truncus? Cuius caput ense recisum est – Hospes.

et natat in taetro sanguine canities?“

„Hic est ille Thomas Morus. Sic fata rependunt             – Civis.

tristia multa bonis et bona multa malis.“

„Quae circumsistunt divae lugubre cadaver?“     – Hospes.

„Diva tenax veri, sancta Fides, Nemesis,            – Civis.

harum prima odii causa et fuit altera mortis,

ultrix iniustae tertia caedis erit.“