Elegisches Distichon

Cernis, ut exultet patriis Aquivivus in armis

duraque spumanti frena relaxet equo?

Quis mites illum Permessi hausisse liquores

credat et imbelles excoluisse lyras?

Consurgunt niveae fulgenti in casside cristae,

at clipeus torvo Gorgonis ore tumet.

Macte animo, rigidum Musas qui stringere ferrum,

qui Martem doctos cogis amare choros:

Haec ducis est virtus, non uni insistere palmae,

sed nomen factis quaerere et ingeniis.

En animarum ingens globus, en legio omnivagantum,

quas tu perpetua luce carere negas.

Mortuus ut discas aeternam has vivere vitam,

ad cineres ululant, Pomponiate, tuos.

Me Iovis et Veneris fausto sub sidere natum

Phoebus adoptavit nomen et imposuit:

Unde – nec est alia factum ratione – sciatis

me post defossum vivere corpus humo.

Quaerite nunc alium, Musae, quem semper ametis.

Qui vos semper amet, Posthumus, occubuit.

Posthumus hic situs est. Ne dictum hoc nomine credas,

in lucem extincto quod patre prodierit.

Mortales neque enim talem genuere parentes:

Calliopea fuit mater, Apollo pater.

Illa caput regni Phoebique Lutetia nutrix

Longolium civem dixerat esse suum.

Interea attollens similes Mechlinia cristas

asseruit titulo non graviore sibi.

Roma sed indignans: „Meus est si Tullius“, inquit,

„non hic“, et ascripsit, „non meus esse potest.“

Prosiliens tandem titulis Sconhovia veris

dulcibus ex hortis flore revincta caput:

„Gaudeo, quod Batavam vel nunc amplecteris aurem,

Roma“, ait, „at partum tu mihi redde meum.“

Septem urbes certent de stirpe insignis Homeri,

quattuor est harum lis speciosa magis.

Antehac nostra aetate cuiquam Ciceronis inesse

eloquium, nervos vimque stilumque negant.

At tua, Longoli, auscultent sine nomine, nullum

iurabunt aliud tam Ciceronis opus.

Castalides, lacerate genas, divellite crinem

nec lacrimae finem nec teneant gemitus.

Pro dolor! Effertur Patavina funus in urbe

ante sua extincti tempora Longolii.

Quem modo vel Gallum voluit pro dote Latina

Roma locum cives inter habere suos.

Roma sibi plene mox restituenda, dedissent

Longolio plenos si modo fata dies.

Omnia captavi nec segniter omnia cepi:

Est mea praecipuus praeda galerus honos.

Pressius at tandem captans nec ut ante leonem,

venator perii cassibus ipse meis.

Trunca fides, lugent Charites, periere lepores,

desipuere sales, desipuere ioci.

Lurida nimirum Mors, quae urbi invidit et orbi,

Divitium immiti funere corripuit.

Purpureos meruit titulos. Romae occidit, ortus

est Bibiennae. Hoc te scire sat, hospes, erat.