Elegisches Distichon

Maior in assumpto ratio quo nomine constet,

est ubi te cupiam fellis habere minus.

Dum vacat et terras quoties petit, illa tonantis

mater, virgineo sed nec honore carens,

Sinceri ad tumulum properat visura, virescant

candida cum rutilis lilia sparsa rosis.

Vivum dein laticem, dein altera munera flores

fundit et arrepta sic canit orsa lyra:

„Conscie, vive, mei, felix Sincere, pudoris

atque idem partus conscie, vive, mei!

Namque ego quo sacrum secretum teste peregi,

hunc quoque tu testem carminis huius habes.

Esto, ventris onus fuerit sine pondere pondus.

Dum celebres, pondus sustinuisse velim.“

Nuper ad Oenotrias aciem cum flecteret arces

Christus et Euboicae moenia Parthenopes,

Mergillina procul qua Tethyos inspicit undas,

audit ab Actiaca munera blanda domo

arrectusque diu modulamine carminis haesit.

Inde sacro tales fundit ab ore sonos:

„Huc ades, o genitrix, illaesi virgo pudoris,

arte pius vates dum tua facta novat.

Anne iterum arcano compleri viscera motu

conceptumque polo reddere credis onus?

Certe ego mi videor primis irrepere cunis,

rursus, et horriferae mortis obire vicem.

Dum mea saepe tamen sic mors cantetur et ortus,

nec grave sit nasci nec mihi saepe mori.“

Has nassas, haec lina tibi, Sincere, sepulto,

piscator tenui dedicat arte Mycon.

Hos calamos myrtumque tibi viridemque coronam

Arcadia pastor ponit ab arte Lycon.

Has lacrimas vulsamque a vertice Mergillina

caesariem et violas spargit et amineum.

Parthenope patria ipsa tibi de marmore bustum

condit et extentis funera temporibus.

Quid moror? Aeterni te suspicit umbra Maronis

et tibi vicinum donat habere locum.

Qui divina legis Sinceri carmina vatis

magnaque virginei sacra puerperii,

non haec humano credas procedere sensu:

Auctori mentem movit et ora Deus.

Hunc sibi delegit, quo non caelestia quisquam

grandius aut pleno cultius ore sonet.

Virginis intactae partum partumque videbis,

Actia quem docto pectore Musa dedit.

Admirandi ambo: Humanae fuit ille saluti

utilis, humanis hic fuit ingeniis.

Quantum Virgilio debebit silva Maroni

et pastor, donec Musa Maronis erit,

tantum pene tibi debent piscator et acta,

Acti, divino proxime Virgilio.

Da sacro cineri flores! Hic ille Maroni

Sincerus Musa proximus ut tumulo.

Dum lego, Naugeri, lusus et ruris amores

et mittis dominae munera quanta tuae,

quam bene te nivei pecoris pecorisque magistrae

et cannae et vitis rustica cura decet?

Idem cum video regum centum ora trahentem,

verba gravis serie dum Periclaea tonas?

Non possum studium non hoc damnare vel illud,

area nam non est illa vel illa tua.

Naugeri, tibi Nereides statuere sepulchrum,

aequoris Adriaci qua levis unda silet,

qua solitae in numerum, numeros dum pectine ducis,

concinere et virides ducere saepe choros.

Et Doris tumulo conchas et lucida texit

corallia et placidis marmora lambit aquis.

Ipse etiam circum affusis pater Adria lymphis

ingemit et maestum litora murmur habent.

Parva loquor: Te te amisso dolet Itala Virtus,

maeret et infractis Faunus arundinibus.