Elegisches Distichon

Naugeri, ne quis tibi certet neve laboret

in cassum laudes aequiparare tuas:

Sive epigramma facis iuncto pede sive soluto

defles magnanimum funera acerba virum.

Hanc tibi pro tumuli Ianus Vitalis honore

ramosam laurum, magne Gravina, dicat.

Hic, ubi odorata manes requiescere in umbra

floribus in mediis et iuvet esse tuos,

illa, notis quoties rami quatientur et euris,

perstrepet in laudes, sancte poeta, tuas.

Quod spectanda data est, non Musa fruenda Maronis,

Phoebe, tua est levitas, gloria quanta fuit.

Non volo Vergilii, qui vel meditata dolebat

carmina maturae non satis esse morae.

Eius at Andreae, solo quo Brixia alumno

nil facere est cunas ausa, Catulle, tuas.

Cui fuit in subitos tam promptum ex tempore versus

ingenium, ut, quicquid pangere iussus erat,

aptaret numeris variataque verba ligaret,

qualia vix longi temporis esse putes.

At periere brevis brevibus cum versibus auctor.

Deme, quod aeterno vivit in ingenio!

Quod te caelestem tueretur ducere vitam

(sic fore de Parcis sciverat ante suis),

fecit, ut excideret Morti tua rumpere fata

nec te decrepitum cerneret esse senem.

Cui neque sat fuit et terras evolvere et undas

quaeque arcana tenent flumina, terra, mare,

dum rerum causas late vestigat et aegra

morborum revocat corpora colluvie.

Nunc Leonicenus tegitur parvo aggere terrae,

cuius utramque volat fama per Hesperiam. 

Materia vincor et tu vis ire, viator.

Expediam: Iacet hic ille Maynus. Abi.

Donec erunt ignes et Phoebus lampade terras

lustrabit, Mayni vivet in orbe decus.

Unicus in terris solvens enigmata legum

is merito iuris dicitur esse parens.

„Quis iacet hoc, hospes, tumulo?“ – „Quis?“ – „Summus Iason.“ –

„Ille ne Phrixeae vellere dives ovis?“ –

„Clarior hic illo longe est.“ – „Quisnam oro?“ – „Maynus,

excellens iuris gloria caesarei.

Non fuit hoc quisquam iuris consultior alter,

qui extinctum posset reddere ius melius.

Sed tamen hoc summi vetuit mens dia parentis

Caesaribus cupiens usque favere suis.

Te audiit, o nimium felix, qui iura legentem

damnantemque acri plurima iudicio

nec tamen infelix, tua qui monimenta revolvit

et memori condit lecta fovetque sinu.

Et quamquam obloqueris, plebs invida, solus Iason

hic legum nodos difficiles solvit.

 Amborum sic fama omnem vulgata per orbem:

Ille nitens belli laude, sed iste togae. “

Saecula transierant neque adhuc Hispania quicquam

ediderat, quales assolet ante viros.

Iamque emarcuerat neque erat, quod gignere posset

semine maternos destituente locos.

Accessit Venerem Phoebus: „Quin hac tua in urbe

excimus, qui nos“, dixit, „utrumque colat?“

Illa sed assensa est dignumque prioribus annis

tum veteri ingenio, tum veteri arte dedit.

Ipse est, iam nosti, duce quo Tartessa iuventus

ad decus antiquum spirat et assequitur.

Qui licet in patrem non paulo impensior esset,

non tamen in matrem desidiosus erat.

Ut quondam tacuit Latiae facundia linguae,

cum fuit Antonii caesa manus gladiis,

sic scelus hoc sollers Antonii cura piavit

quamque prior vitam sustulit, ille dedit.