Hac sub mole iacent cineres ac ossa Ioannis,

mens sedet ante Deum meritis ornata laborum.

Mortalis vitae genitor Boccacius illi,

patria Certaldum, studium fuit alma poesis.

Quaerite, Pierides, alium, qui ploret amores,

quaerite, qui regum fortia facta canat.

Me pater ille ingens hominum sator atque redemptor

evocat et sedes donat adire pias.

Quam vitam impartis aliis, abs te accipis ipse

et frueris meritis, Acciaiole, tuis.

Dignus, quem docti simili pietate nepotes

exornent: atqui sufficis ipse tibi.

Nec patria ingrata est, pro qua vel fata subisti:

Quae tibi dat tumulum, quantum habet imperium.

Bessarion feci hunc tumulum, qui conderet ossa.

Venerat unde olim spiritus, astra petet.

Roma olim abstulerat Graiae decus omne Minervae,

sive opus ingenio sive opus arte foret.

Gaza autem Argivae clarissima gloria gentis reddiderat patriae nunc spolia illa suae dumque pari Ausoniae conatu consulit et dum Musarum et linguae dux utriusque viget. Sublatus fato traxit secum omnia et uno hoc spes Italum et Graium fama cadente cadunt.

Musure, mansure parum, properata tulisti

praemia. Namque cito tradita rapta cito.

Peregrine civis, nate in urbe et advena,

quicumque adoras templa Musarum sacra:

Huc in beatae, etsi occupatus, Ursulae

diverte. Cultum hinc a sinistra suspice,

inter sacratos hinc et inde praesules,

in purpurata veste nobilem virum.

Quid fronte prima iam ominaris maximum?

Viva haec imago est Hermolai Barbari!

Aciem sacrasti, ne profana videris,

candente felix aere lumen excute.

Hoc tumulo Charites, Lepor et bona Suada iocique et Musae et Phoebus, plectra chelysque iacent. Cuncta obiere simul (neque enim sunt visa deinceps nec viguit fulvis laurus, ut ante, comis), verus ut ille pudor Graium columenque Latinum Angelus arguta desiit in cithara.

Nam fuit haec – miserum! – saevae culpa altera Parcae

cantantis filum praesecuisse viri.

Ah, saevum potuit qua flectere corda ferarum,

non potuit duram flectere voce deam.…

Numquid sat tibi non fuit, Philelphe,

linguae gloria nobilis Latinae?

Ni Graecas quoque pervagatus urbes

dignus coniuge nuptiisque Graecis

ferres Timothei novum triumphum?

Cui, dum una super ille dictione

tecum pignore certat atque barbam

abradi sibi ferre pollicetur

victus aut positam pecuniam abs te

victor auferat, abnegasti eadem

barbam posse pecunia obtinere

victor atque novacula expedita…

Heus tu, viator, si vacat, sed accede

sic, ut neque anima neque strepitu molestus sis,

namque aeger est, qui hic dormit, et caput languet

adhuc misello tinniens, ob illas quas

convitiorum prope muliebrium pugnas

pro litteris plus quam viriliter gessit.

Humanitatis – haud ferentibus Musis –

decus tam inepte turpiterque proscindi

factum unde credo, quod bene meritum quamvis

etiamque dum virum annuere sustolli.

Tu…