Ito, inquam, ito nec obstrepas, viator,

qui vertigine tam gravi laboro,

quod nullam capio hactenus quietem,

lustra hic cum iaceam novena et ultra.

Sic me excarnificat sua imbibenda

phrasi Tullius: Absque qua tueri

vitam posse meos negant labores.

Sed qui nuper adest Erasmus istinc,

dicit non opus et monet quiescam.

Illas proinde molestias molestas

longum omnes iubeo valere. Sed tu

nunc, o somne…

Quam laudas podagramque vocas, Galathee, puellam

quamvis prostituas, interea ipse premis.

Avelli sed posse negas. Ergo potes idem

publicus et mango, moechus et esse domi.

Ludovicus ille Coelius, domi et foris

Graece Latineque omnium doctissimus,

vivet perennis quodque paucis contigit,

vixit suaeque aeternitati interfuit.

Descripsit Varro, coram quae saepe videbat

aut facile e patriis prompserat hausta libris.

Varronem extinctum magni sit reddere, maius

illum maiorem condere: utrumque dedi.

Coelius ingentem rerum convectat acervum

et tantum plenos curat habere lacus.

Vel sine delectu dedit horrea ditia multum.

Quem tu si facias, lauta palato etiam.

Abfuit usque adeo nihil, hoc in Coelio haberent

tempora Varronem quo minus ista suum.

Invidiosa utriusque fui sapientia mundi,

mortalis Stapulae quem genuere Faber.

Iacta alios, qui egeant laudis, mea Gallia, vestrae,

namque meae potius, Gallia, laudis eges.

Hac quicumque urna Fabrum putat esse sepultum,

errat: Caelestem non tegit urna virum.

Hic Stagyraeae recubat doctissimus artis,

notus formandis ingeniisque faber.

Gallia cui meritos, si est grata, refundet honores

et tumulo flores tusque merumque dabit.

Hoc magis, extremo quod tempore paene catastam

invidiae manibus fecerat ipse sibi.

Sed sic Socraticae decuit decedere vitae:

Scilicet invidiae non sine dente senem.

Pauca millia versuum, Thilesi,

te, nec fallimur, edidisse constat.

Vives millia multa saeculorum.

Et gratas neget esse quis Camenas?

Charybdis illa et gurges, Alcyonius, hic vivere, immo bibere postquam desiit, exhalat altam exaestuando crapulam, ut quam bibens, vivens volo, haud concoxerat. Bustum frequentes obsidere vultures, milvos et upupas noctuasque conspicis. Innata queis est foeda vel voracitas vel lucis odium vel cupido sordium. Fuere in illo cuncta quae domestica, ut illa oletum olens anima spurcissima nunc iure talem sortiatur hospitem Phoebo scelestam vindicante iniuriam, qualem…