Luca ortu, Sena lege fuit mihi patria, nomen

dum vixi Iacobus , mens bona pro genere.

Papa Pius sedem Papiensem detulit, idem

cardineo ornavit munere, gente, domo.

Quem colui vivens, non linquo mortuus: Hic sum

et prope sancta, patris filius, ossa cubo.

Vivite, qui legitis, caelestia quaerite, nostra haec

in cineres tandem gloria tota redit.…

Damna quis amissae si nesciat Helladis, uno

maxima metiri Bessarione potest.

Qui si Romanas esset moderatus habenas,

sortitus nostrum post sua fata Pium,

saecula vidissent summum par illa virorum,

quale nec ulla prius hora vel ora tulit.

Ingenio Phoebo, belli par munere Marti,

Graia domus, Cecina busta Marullus habet.

Qui putat ingeniis patriam conferre, Rodulphum

Agricolam Latii dixerit esse soli.

Aut extra Italiam nasci minus esse beatum,

hunc ipsum Frisium, qui putat, esse sciat.

Siren relicto Daunio

quaerebat, ubi consisteret,

diuque vagula devolans

accessit amnem lassula

Arni fluentis leniter.

Et commorata satis iter

parabat inceptum sequi.

Sed ecce! Dum vaga subvolat,

audit repente rem novam

novosque numeros et nova

carmina canentis Angeli.

Itaque statim in labra convolat

dulci lepore perlita.

„Et“, inquit, „hic libet agere,

Effert, Pomponi, dum te Romana iuventus

et fovet in gremio Roma beata suo,

fama est invidiam summorum adeoque deorum

hunc tumulum, hos gerulos conciliasse tibi.

Sed tamen hoc summi tibi debebatur honoris,

ut tua mors superis invidiosa foret.

Ingenia et mores vitasque obitusque notasse

pontificum, argutae lex fuit historiae.

Tu tamen hinc lautae tractas pulmenta culinae.

Hoc, Platina, est ipsos pascere pontifices.

Quem non res hominum, non omnis ceperat aetas,

scribentem capit haec Coccion urna brevis.

Vivens corona nobilis iuventutis

circumdabaris undequaque, Demetri,

dum ostenderes iter per Atticos campos.

Certe beatus, si obtigisset morienti

doctam videre tibi superstitem prolem

oculumque claudi languidum a tuis natis

aut hoc sepulchrum lacrima illorum spargi.

Hospes, licet alio propere eundum tibi,

rogo, hoc legas carmen. Scio, miserebere

humanitas, quae est tua. Poetae hic sunt sita

ossa Herculis Strozae, poeta qui satus

patre est Tito. Quod si cupis cognoscere,

qualis poeta uterque, queis honoribus

quantisque praeditus fuerit in patria

quamque inclitis Stroza orta gens maioribus,

longum foret narrare. Id e libris potes

cognoscere, hospes, quos pater, quos filius,

(…