Cum nomen tumulus meum loquatur,

qui sim vel fuerim vel hic sepultus

dormiam an vigilem, rogare noli

et turbare meam, precor, quietem.

Nam cur ingenii tot illa nostri

tibi, inquam, monumenta publicavi,

quam nunc ne fieres mihi molestus

atque me melius mea inde nosces?

Nam vita incolumi, valens vidensque

amisi omne penum mei cerebri

insectando malum Platona. Sed tu,

in crucem, qui iterum facis,…

Lascaris hic Graium specimen: Ne crede cadaver

illius esse sub hoc marmore, sed statuam.

Altera quippe fuit Niobe: Dolor impius illam

natorum, hunc podagrae transtulit in lapidem.

Si fas cuique sui sensus expromere cordis,

hoc equidem dicam (pace, Catulle, tua!):

Est tua Musa quidem dulcissima, Musa videtur

ipsa tamen Cottae dulcior esse mihi.

Arguor, ut  nimium salebroso in carmine durus.

Quid facerem? Vita est taliter acta mihi. 

Tradere difficile est tenero mollique poetae

virtutis duram difficilemque viam.

Ioannes iacet hic Mirandula. Cetera norunt,

et Tagus et Ganges, forsan et Antipodes.

Mores, ingenium Musae sophiaeque sepulta est

laus hic cum magni corpore Marsilii.

Elisius tenere teneros dum scribit amores,

durare ad senium, tam tener, haud potuit.

Sed nec erat dives nec mirum in vate: Negatas

spernit is ancillas aut facit artis opes.

Ut quondam tacuit Latiae facundia linguae,

cum fuit Antonii caesa manus gladiis,

sic scelus hoc sollers Antonii cura piavit

quamque prior vitam sustulit, ille dedit.

Cui neque sat fuit et terras evolvere et undas

quaeque arcana tenent flumina, terra, mare,

dum rerum causas late vestigat et aegra

morborum revocat corpora colluvie.

Nunc Leonicenus tegitur parvo aggere terrae,

cuius utramque volat fama per Hesperiam. 

Naugeri, ne quis tibi certet neve laboret

in cassum laudes aequiparare tuas:

Sive epigramma facis iuncto pede sive soluto

defles magnanimum funera acerba virum.