Nempe vulgo etiam innubae puellae

zonam proiiciunt moraeque multant

casu praecipiti talassionem

et tu tam veteris tenax pudoris,

te pro virgine adhuc geris? Tuumque

times dicere Caelium, Minerva?

Sed, stulta, ut dubites: Quis oris illam,

quis illam ingenii, quis artiumque

illam tam ubere copiam fluore

ex te, matre dea, neget profectam?

Quare si sapis, asseras, Minerva,

ne caelo genitum parente…

Iustinianus quo abierit, ne quaerito, id scire Olympi quando te rex noluit – sacro trilingui quem edito volumine ad alta caeli transtulit palatia exemplo humatum clanculum Mosaico – ne forte busto lacrimas si impenderes, nequicquam ocellos lacrimasque perderes.

Queis diruendis turribus

et edomandis urbibus

usa est vetustas, machinis

dum restitutis denuo

se muniit Valturius,

Morti, Charonti et Aeaco

formidolosus factus est.

Tempora iam multis postquam fugientia saeclis

et velut in tabula gesta priora refers,

Palmeri, insignem praeclaro hoc munere palmam

morte vel invidia paene crepante meres.

Et tibi stat meriti e tabulis laus, Angele, summi,

cum mundo aequales sane habitura dies.

Hinc te perpetuum comitem Ptolemaeus habebit,

pes oculusque alter cuius et orbis eris.

Quisquis ad tumulum obstupescis istum taedas perpetua micare luce, lucem perpetuis adesse taedis et, quis sic statuit, cupis doceri: Fiat. Hic recubat Boethus Hector. Ille, qui patriae suae tenebras atque illas patrias nitore linguae invecto Latiae fugavit ultra Thylen et vitrei rigoris Arcton. Persolvunt Scotides proin Camenae, cum passim incipiant queantque haberi Romanae, meritas suo parenti grates et tumulum volunt ad istum taedas perpetua micare…

Urbinum caro, quod abest, transmittit alumno

cum gemitu lacrimas cumque rosis violas.

Nam didicit saevos non iam lacrimare Britannos

nec gemere ad doctum busta sacrata virum.

„Ah“, inquit, „gemitus quicumque impendere parcit,

cum violis vernas non dabit ille rosas

transmittitque merum. Si forte quis abluat ossa:

Tergendisque crocum cum casiaque thymum.“

Atque ait: „Heu, partes, ego…

Condere cum voluit, non iam condire Gaguinus,

acrius ut saperet, debuit historiam.

Hoc magis insipida est, quo plus sale tinxeris isto,

nativam rerum nam decet esse fidem.

Gesta ab Aloidis trepidanti proelia caelo

necdum sat promptis ad fera bella deis,

robora cum licuit pro parvo mittere telo

et capite excelsum perterebrare polum.

Nempe etiam longas ne opus esset iungere scalas,

thessalus impositum Pelion Ossa tulit.

Ausus cum nemo divum se fidere caelo,

mutavit foedis corpora quisque feris,

donec in Aetnaeo fabricatis Lemnius antro

…

Quem lictore stilo disertus orbis

in scaenam rabidum trahis Neronem et

caedendum pueris palam propinas,

respondisse ferunt: „Quid hoc, inepte?

Si me constituis tuum Neronem,

te oportet Senecam fuisse nostrum.“