Ludovici Ariosti humantur ossa

sub hoc marmore seu sub hac humo seu

sub quicquid voluit benignus heres

sive herede benignior comes seu

opportunius incidens viator.

Nam scire haud potuit futura, sed nec

tanti erat vacuum sibi cadaver,

ut urnam cuperet parare vivens.

Vivens ista tamen sibi paravit,

quae scribi voluit suo sepulchro,

olim si quod haberet is sepulchrum,

ne, cum spiritus exili peracto…

Cum te, sancte senex, infami morte tyrannus

perderet aeternis obiceretque probris,

perdere non potuit titulis caelestibus auctum

turpiter aut famae consuluisse tuae.

Quin luit aeternum scelus exitiale pudendum

seque sibi et populis reddidit ipse suis.

Postera nam dicet, quae talia legerit, aetas:

Anglia bina uno tempore monstra tulit.

Spe destitutus commodum sibi domum

parandi et anguste magis, quam patria

Florentia natum aedibus mirabili

decebat, infelicem agens vitam miser

Laurentianus se puteo in praeceps dedit

angustiori, ne sepulchrum largius

esset cadenti, quam fuerat vivo domus.

Quae nunc parata litteris illi patet

talis polo, qualem nequeat orbis dare.

Heus, audi, properes licet, viator,

Criniti tumulo teguntur isto

dilecti cineres sacris Camenis.

Hoc scires volui. Recede felix.

Antehac nostra aetate cuiquam Ciceronis inesse

eloquium, nervos vimque stilumque negant.

At tua, Longoli, auscultent sine nomine, nullum

iurabunt aliud tam Ciceronis opus.

Cernis, ut exultet patriis Aquivivus in armis

duraque spumanti frena relaxet equo?

Quis mites illum Permessi hausisse liquores

credat et imbelles excoluisse lyras?

Consurgunt niveae fulgenti in casside cristae,

at clipeus torvo Gorgonis ore tumet.

Macte animo, rigidum Musas qui stringere ferrum,

qui Martem doctos cogis amare choros:

Haec ducis est virtus, non uni insistere palmae,…

Horrida terribilis cum tractas arma, Maronis,

Castalione, tui carmine digna facis.

Idem cum molli vacuus requiescis in umbra

Castaliae, aeterno digna Marone canis.

Hoc decus Italiae tegitur Pius ille sepulchro

sollerti ingenio consilioque potens.

Nulli hominum vis dicendi, facundia maior,

ille sed et studiis auxit et arte magis.

Hunc reges, hunc pontifices sibi rebus agendis

optarant socium consiliisque ducem.

Felix, spem senii natum nisi flesset ademptum

et data in hostiles regna paterna manus.

Cum sibi praeteneras odioso radier aures

vero vix aliquis, Macciavelle, ferat,

id vero facias laudemque e dente pararis.

Quanta fuit linguae visque venusque tuae?