Quid tibi cum Moro, tali indignissima cive,

Anglia? Quid pergis dicere, inepta, tuum?

Tu ferro insontem nec simplice morte Catonem

persequeris tuto nec licet esse pium.

Proinde sile! Nam quo maculam tibi demeret istam,

ipse sibi patriam condidit Utopiam.

Magnus Roterodamus ille noster –

haec quo saecula neminem tulerunt

maiorem neque prisca clariorem

norunt tempora nec cui futura

parem posteritas habebit. Ecce,

sub hoc marmore mortuus quiescit.

Qui sanctum simul et simul disertum

exquiris sapientiae magistrum,

ultra quid petis? Hic iacet Budaeus.

Incertum est, Aleandre, utrum te dicere malim, cum Graecum atque Italum te tua lingua velit. Septem urbes Graecas natalem ingentis Homeri immensis studiis asseruisse ferunt. De te lis maior, cum iam te vindicet omnis Attica terra sibi, Romula terra sibi.

Contarene, tibi pietas dum dia parentat

et queritur longo amissum res publica luctu,

„Ite“, ait, „illustres animae, vitalia saecla

heroum, et vestro athletae exornate sepulchrum

floribus. Hic veris docuit rationibus esse

immortalem animam summa de mente creatam.“

Ergo videmus lumine hoc spirabili

cassum iacere te quoque,

ut plebe quivis unus e vili iacet,

Arsille, magno Apollini

novemque Musis care, sive poculis

praesentibus morbi graves

essent levandi sive dulci carmine

dicenda mater aurea

Cupidinum lususque furtorum leves.

O vota nostra inania!

Quid dura fati non potest necessitas?

…

Claudere Musaeum iam Paulus coeperat atque

extremam chartis imposuisse manum,

cum subito exclamat Benedictus: „Muneris huius

siccine me expertem, frater, abire sinis?“

„Non datur hoc“, Iovius, „viventi“, dixit. At ille

perpetuum sperans vivere laetus obit.

Hunc tibi consensu tumulum Ferraria magno

pro meritis posuit, clare Guarine, tuis.

Tu pater eloquii, geminae tu gloria linguae,

praecipuus iuvenum tu moderator eras.

Te duce nostra vigens studiis florentibus aetas

Pierio priscis certat honore viris.

Nec Verona minus tali se iactat alumno,

quam celebres veteri nomine tollit avos.

Primus et extremus te noverat orbis et ultra

…

Forsan erit, Gothicos qui te celebrare triumphos

non ferat et dignum te patriaque neget.

Immo nemo suos non inculcare labores

gaudet, sublatis quae tulit ante malis.

Eximium praestas patriae officiumque fidemque.

Prociderit, firmo est nunc iterum illa gradu.

Invidiosa utriusque fui sapientia mundi,

mortalis Stapulae quem genuere Faber.

Iacta alios, qui egeant laudis, mea Gallia, vestrae,

namque meae potius, Gallia, laudis eges.