Parrhasius quantum picturae contulit olim,

Parrhasius noster contulit eloquio.

Ille fuit celebri deductus origine Phoebi,

hic genus unde trahat, scripta diserta monent.

Ille suos velat tenebris ex arte labores,

hic aperit, clausum quicquid erat in tenebris.

Tempora iam multis postquam fugientia saeclis

et velut in tabula gesta priora refers,

Palmeri, insignem praeclaro hoc munere palmam

morte vel invidia paene crepante meres.

Nunc sacra cum tractes, cum nunc bona carmina pangas,

quis, Brixi, vatem te neget esse sacrum?

Quaecumque humani fuerant iurisque sacrati,

in dubium veniunt cuncta vocante Scoto.

Quid? Quod et in dubium illius sit vita vocata

Morte illum simili ludificante stropha?

Cum non ante virum vita iugularit adempta,

quam vivus tumulo conditus ille foret.

Viximus ambrosia, sed enim concessimus Orco.

Nunc iterum caelo redditur ambrosia.

Iura monarchiae, superos, Phlegethonta lacusque

lustrando cecini, voluerunt fata quousque.

Sed quia pars cessit melioribus hospita castris

actoremque suum petivit felicior astris,

hic claudor Danthes patriis extorris ab oris,

quem genuit parvi Florentia mater amoris.

Olim Pierides, olim Florentia mater

vivente risit Pogio.

Nunc tumulum hunc adit et donum pro carmine flores

fert proque risu lacrimas.

Quae nisi pro vera sat sint pietate, rogabit,

Arnus ministret ut suas.

Eruis e tenebris Romam dum, Blonde, sepultam,

es novus ingenio Romulus atque Remus.

Illi urbem struxere rudem. Celeberrima surgit

haec eadem studiis ingeniose tuis.

Barbarus illam hostis ruituram evertit, at isti

nulla umquam poterunt tempora obesse tuae.

Iure triumphalis tibi facta est Roma sepulchrum,

illi ut tu vivas, vivat ut illa tibi.

Campanus iacet hic humili contectus in urna,

qui vaga, dum vixit, sidera transiliit.

Nil maius natura tulit: Miracula caeli

huius in ingenio cuncta stetere viri.

Deserto lugent Parnasi fonte sorores

et tumulus refugas lucis hic unus habet.