Hunc Domiti siccis tumulum qui transit ocellis,

vel Phoebi ignarus vel male gratus homo est.

Intulit hic vatum caecis pia lumina chartis,

obstrusum ad Musas hic patefecit iter.

Hunc Verona tulit, docti patria illa Catulli,

huic letum atque urnam Roma dedit iuveni.

Asta, viator, pulverem vides sacrum,

quem verticosi turbat unda Benaci.

Hoc mutat ipsum saepe Musa Libethron

fontemque Sisyphi ac vireta Permessi.

Quippe hoc Domitius vagiit solo primum,

Ille, ille doctus, ille, quem probe nosti

dictata dantem Romulae iuventuti,

mira eruentem sensa de penu vatum.

Abi, viator, sat oculis tuis debes.

Heus tu, viator, si vacat, sed accede

sic, ut neque anima neque strepitu molestus sis,

namque aeger est, qui hic dormit, et caput languet

adhuc misello tinniens, ob illas quas

convitiorum prope muliebrium pugnas

pro litteris plus quam viriliter gessit.

Humanitatis – haud ferentibus Musis –

decus tam inepte turpiterque proscindi

factum unde credo, quod bene meritum quamvis

etiamque dum virum annuere sustolli.

Tu…

Campanus iacet hic humili contectus in urna,

qui vaga, dum vixit, sidera transiliit.

Historicus scripsit, dixit cecinitque nec alter philosophus toto clarior in Latio.

Nil maius natura tulit: Miracula caeli

huius in ingenio cuncta stetere viri.

Deserto lugent Parnasi fonte sorores

et tumulus refugas lucis hic unus habet.

Vos, quibus ingenium est, en quo contendimus omnes: Virtutis sola est gloria, quae…

Ille ego laurigeros cui cinxit et infula crines

Campanus, Romae delitium, hic iaceo.

Mi ioca dictarunt Charites, nigro sale Momus,

Mercurius niveo tinxit, utroque Venus.

Mi ioca, mi risus placuit, mihi uterque Cupido.

Si me fles, procul hinc, quaeso, viator, abi!

Campani ad tumulum sedet et Facundia muta est.

Quo cum nempe viro tota prope interiit.

Aut si quid loquitur, triste est et flebile; linguam

contenta in clades expediisse suas.

Hic est Emanuel situs,

sermonis decus Attici,

qui, dum quaerere opem patriae

affectae studet, huc iit.

Res belle cecidit tuis

votis, Italia, hic tibi

linguae restituit decus

Atticae ante reconditae.

Res belle cecidit tuis

votis, Emanuel, solo

consecutus in Italo

aeternum decus es, tibi

quale Graecia non dedit,

bello perdita Graecia.

Illustres inter doctrinae laude Latinos,

quem primum Argivos conspicis ante suos,

ille est Emanuel, peritura ex Hellade maestas

qui primus Musas transtulit in Latium.

Quam sedem ut melius ferrent et iam quoque amarent,

miscuit hic strictis pallia lata togis.

Ut qui sit vestem modo non indutus utramque,

sit dignus neutro protinus ille choro.

Bessarion feci hunc tumulum, qui conderet ossa.

Venerat unde olim spiritus, astra petet.

Vivens adhuc feci hoc sepulchrum corpori,

Bessarion, ad Deum remittens spiritum.

Me docta genuit Graecia, at honores dedit

urbs Roma, quae mihi perpetuo est patria.