Inter Avernales animam dum cogeret umbras

Cyllenius Bocacii,

„Ergo“, ait, „haec nostri spes est praeclara laboris

vestraeque gratitudinis?

Antea qui nulla vixistis lege dirempti

mixti nothi cum gnesiis,

in certam primus stirpem classesque redegi.

Secans minorum gentium

maiorumque tribus, ut sit cognoscere promptum

suos cuique posteros.“

…

Qui molles elegos et regum gesta canebat,

sacra Panormitae contegit ossa lapis.

Cornu nobile copiae Perotti

non quale Oleniae puer capellae

sanxit Iuppiter, intulit caelo

aut quale Herculea manu revulsum,

Aetoli fluvii perenne vulnus,

thymo et baccare Naiades replerunt.

At doctum variumque multiplexque

et cunctis opibus cupediisque,

quas Musae Oenotrides amant, refertum.

Hic ille est liber, ille Martialis

interpres, Latiae illa lingua linguae,

cornu nobile copiae Perotti.…

Non tibi sit laudi sanctum celebrasse Platonem

castaque Socraticae frena pudicitiae.

Non quod virtutum exemplum, quod lumen honoris,

quod sol extinctae religionis eras.

Verum quod per te migravit Graecia Romam et didicit Latios Attica Musa sonos. Per te hinc Romanas miratur Tybris Athenas, Argolicam et Romam Graecia, Bessarion.

Hoc vacuum tibi Pierides statuere sepulchrum et Graia et Latia, clare Marulle, lyra. Ipse etenim Aonia in silva atque Heliconis in antris laetus agens illic otia grata teris. Illic formosae ludunt ad plectra puellae et tecum ad choreas carmina lecta canunt et tibi responsant silvae Peneiaque antra plaudit et Ogygio roscida ripa lacu. Nil praeter nomen tumulo per opaca vagaris culta, per Elysium, docte Marulle, nemus. Hinc tibi se ad cantum adiungit formosa Corinna cantat et…

Invida clauserunt hoc marmore fata Rodolphum

Agricolam Frisii spemque decusque soli.

Scilicet hoc uno meruit Germania, quicquid

laudis habet Latium, Graecia quicquid habet.

Hic, hic, viator, paululum gradum siste,

vatem potentis spiritus vides clarum,

qui mente promptus acri et arduum spirans

ac summa quaeque et alta consequi suetus.

Is ille ego Angelus Politianus sum.

Fovit benigno me sinu Flora et illic

in fata cessi, Parthenopeios reges

cum Gallica arma irruerent minabunda.

Tu vale et hoc sis meriti memor nostri.

Hic iacet exigua Laetus Pomponius urna,

cuius honor merito pulsat utrumque polum. Laetus erat Romae vates sublimis et idem rhetor, nunc campis laetior Elysiis.

Quisquis es, si pius, Platinam

et suos ne vexes. Anguste

iacent et soli volunt esse.

Esto: Tyrannus strangulavit impia nimis, heu, apertum fraude Collenucium. Illumne, o hospes, an magis se perdidit? Sua ille vivit claritate in litteris actaeque vitae nobili praeconio. At iste tali morte vivens concidit, quod nunc mori, ut nec vivere olim, non liceat, illius utrumque praestruente gloria. Proinde verum si tacere nolumus: Non vim tyrannus intulit, sed passus est. Quae laurea illi prorsus est clarissima.