Budaeus voluit media de nocte sepulchro

inferri et nullas prorsus adesse faces.

Non factum ratione caret, clarissima quando

ipse sibi lampas luxque corusca fuit.

Unus Budaeus terramque polosque hominesque

devinxit magna providus arte sibi.

Caelo animum, terrae corpus donavit habendum,

at cerebri nobis dona superba dedit.

Sic decessit inops, nam nil sibi liquerat ipse,

verum haec paupertas unica vincit opes.

Budaeum flevere homines, ploravit et aer,

Budaeus gelidis est quoque fletus aquis.

Sic flevere homines, ut plena volumina maestis

carminibus quivis bibliopola terat.

Sic aer luxit consumptis undique nimbis,

ut etiam, quas plueret, non reperiret aquas.

Flumina sic flerunt, ut, qua modo navis abibat,

currat inoffensis sicca quadriga rotis.

Restabant caelum et tellus, communis ut omni…

Extinctum luxit Budaeum maestus Apollo –

nomen inextinctum non meruisse putes.

Budaeus, columen decusque Graium.

Budaeus, Latiae corona linguae.

Budaeus, dubii lucerna iuris.

Budaeus, pater elegantiarum

et fons totius eruditionis.

Budaeus, patriae iubar coruscum,

regis delicium sui suaeque

tempestatis honos, lepor, voluptas.

Hic terrae exuvias reliquit, orbi

famam, astris animam. Viator, ito.

Excessi e vitae aerumnis facilisque lubensque,

ne peiora ipsa morte dehinc videam.

Non tibi litterulis ornare, Aleandre, sepulchrum

fas erat, at vastam ponere pyramidem

Stesichorosque inter celebres sanctosque Platones

ex auro solidam stare tibi statuam.

Vidimus in te uno divinae insignia mentis

et plus quam humani par decus ingenii.

Nunc periit tecum, quantum vix saecula mille,

quantum vix praestent millia mille hominum.

Incertum est, Aleandre, utrum te dicere malim, cum Graecum atque Italum te tua lingua velit. Septem urbes Graecas natalem ingentis Homeri immensis studiis asseruisse ferunt. De te lis maior, cum iam te vindicet omnis Attica terra sibi, Romula terra sibi.

Non tibi pro tumulo hoc, quantumvis nobile, marmor

ponimus. Hoc cineres aridaque ossa tegat:

Non longos titulos subiectos casibus ipsos

et quibus erasis ipse superstes eris,

sed totam Europam, quam docto in nomine oberras

quaeque tuas laudes vix, Aleandre, capit.

Ergo ego, nobilium o genitrix atque hospita vatum,

Mantua, quod nimium vicina Cremona Maroni

obfuerit, solus poenas abs te ipse reposcor?

Ille soli tantum damnum tulit, ast ego de te,

Mantua, deque tuo meritus bene principe, cara

pro patria et vitam et cineres tibi reddere cogor.