Collustrans amplas, Marius quas struxerat, aedes

extulit artificem Mors stupefacta manum.

Quae tamen, ut bile est iusto ferventior atra,

subridens „Tumulum, dic“, ait, „hospes, ubi?“

„Iam video: caeca es, nedum“, intulit ille, „maligna.

Pro tumulo erexi hanc, invidiosa, domum.“

Hic, hic Marsilius notissimus ille Ficinus,

totius Ausoniae luxque decusque, iacet.

In parvo ingentes qui clausit corpore dotes,

immo non clausit, sed magis exseruit.

Quare etiam hac parva fama est augustior urna,

ni tamen haec potius, quem replet, orbis erit.

Nescio, quo fingant Musas Helicone manere:

Hoc scio, quod tecum, mi Ioviane, manent.

Donec erunt ignes et Phoebus lampade terras

lustrabit, Mayni vivet in orbe decus.

Unicus in terris solvens enigmata legum

is merito iuris dicitur esse parens.

Hanc tibi pro tumuli Ianus Vitalis honore

ramosam laurum, magne Gravina, dicat.

Hic, ubi odorata manes requiescere in umbra

floribus in mediis et iuvet esse tuos,

illa, notis quoties rami quatientur et euris,

perstrepet in laudes, sancte poeta, tuas.

Da sacro cineri flores! Hic ille Maroni

Sincerus Musa proximus ut tumulo.

Laurus, brassica, pampinus coronam

contextae simul, hinc pares in unam,

deflent interitum sui poetae.

Quin immo Archipoetae: Et hinc lagenae

scyphique et cyathi, amphorae urceique

queruntur lepidum suum patronum

pro dulci modo Cretico et Falerno

exhaurire acidas Stygis lacunas

et sales periisse Quernianos,

dum vitae sibi prodigus molestae

fodit viscera forfice.  O severum

nostri temporis Apulum…

Cum Mors ad Decii novum sepulchrum

legisset titulos parum Latinos,

„Certe“, inquit, „timui hactenus lucernam

iuris tollere, quod minus venuste

fecisse arguerer parumque docte.

Sed cum sic loquitur magister ipse,

comittam quoque et ipsa barbarismum.“

Ut Mors Rutilium sensit tot reddere vitae,

„Styx, vale!“, ait, „Vitae iam patefacta via est.“

Cur caput armatum galea? Latus ense revinctum est?

Vim fati radios dixtin habere tuos?

Sed video melius fatum est nescire: Sciisse

quando nihil prodest, tela nec arma valent.