Spe destitutus commodum sibi domum

parandi et anguste magis, quam patria

Florentia natum aedibus mirabili

decebat, infelicem agens vitam miser

Laurentianus se puteo in praeceps dedit

angustiori, ne sepulchrum largius

esset cadenti, quam fuerat vivo domus.

Quae nunc parata litteris illi patet

talis polo, qualem nequeat orbis dare.

Candida laurus erat quondam praelata sepulti

in titulo geminis – gloria rara! – notis:

Artes dum coluit, dum clarus Apollinis inter

mystas, perpetuum vivere dignus erat.

Quae super hunc tumulum fulvis modo passa capillis

stultitiam domini deflet et ipsa sui.

Qui, sibi spes subito quod erat praecisa parandi,

optabat quali commoditate domum,

fortunae impatiens puteum se misit in altum…

Exilium domino quod vaticinare potenti,

dira morte insons perderis, Antioche.

O miseras artes, quae non docuere salutis,

cum tibi monstrarint hae quoque mortis iter.

Hos ego divinos aliquid sane esse putassem

et tantum humanum non superare modum,

si non prae reliquis illos humana viderem,

enormi quadam cum nece, fata pati.

Adde, quod est gravius, mala cum licet ante videre,

non aeque, ut caveas, ante videre licet.

Et tamen, ac liceat secum, sine lumine pugnant

vimque suis fatis frustra adhibere student.

Hoc docet Antiochus, qui, fata nisi ante…

Saepe novos linguae mirata Bononia flores

non alios legit quam, Beroalde, tuos.

Te nunc amisso languent cum floribus horti

et flet delicias ad tumulum illa suas.

Philippus ille candor, ille et optimus

sophos iacet lapisque candidissimus

tegit, tegit Bononiae, Bononiae

iubar. Viator, asta et inspice, inspice.

Mane, mane, Philippus ille te obsecrat,

rogat, preceris omnibus sacrum omnibus,

qui iter dedit, dedit. Lapis quoque obsecrat,

preceris, ut rogi leves eum opprimant.

In lingua venerem nequicquam quaeris, amice,

partem aliam obsedit corporis illa mei.

Hospes, licet alio propere eundum tibi,

rogo, hoc legas carmen. Scio, miserebere

humanitas, quae est tua. Poetae hic sunt sita

ossa Herculis Strozae, poeta qui satus

patre est Tito. Quod si cupis cognoscere,

qualis poeta uterque, queis honoribus

quantisque praeditus fuerit in patria

quamque inclitis Stroza orta gens maioribus,

longum foret narrare. Id e libris potes

cognoscere, hospes, quos pater, quos filius,

(…

Te ripa natum Eridani Permessus alebat

fecerat et vatem Marsque Venusque suum.

Iniecere manus iuveni et fatalia duris

stamina pollicibus persecuere deae.

Uxor honorata manes dum conderet urna,

talia cum multis verba dedit lacrimis:

„Non potui tecum dulcem consumere vitam,

at iam adero amplexans te cinerem ipsa cinis.“

Herculis hic Strozzae tumulus, quem condidit uxor,

Taurellae maerens Barbara gentis honos.

Plus dederit quamvis, non hac, Mausole, meretur

plus tua, fortuna haec non pietate minor.