Saecula transierant neque adhuc Hispania quicquam

ediderat, quales assolet ante viros.

Iamque emarcuerat neque erat, quod gignere posset

semine maternos destituente locos.

Accessit Venerem Phoebus: „Quin hac tua in urbe

excimus, qui nos“, dixit, „utrumque colat?“

Illa sed assensa est dignumque prioribus annis

tum veteri ingenio, tum veteri arte dedit.

Ipse est, iam nosti, duce quo…

Trunca fides, lugent Charites, periere lepores,

desipuere sales, desipuere ioci.

Lurida nimirum Mors, quae urbi invidit et orbi,

Divitium immiti funere corripuit.

Purpureos meruit titulos. Romae occidit, ortus

est Bibiennae. Hoc te scire sat, hospes, erat.

Omnia captavi nec segniter omnia cepi:

Est mea praecipuus praeda galerus honos.

Pressius at tandem captans nec ut ante leonem,

venator perii cassibus ipse meis.

„Quis iacet hoc, hospes, tumulo?“ – „Quis?“ – „Summus Iason.“ –

„Ille ne Phrixeae vellere dives ovis?“ –

„Clarior hic illo longe est.“ – „Quisnam oro?“ – „Maynus,

excellens iuris gloria Caesarei.

Non fuit hoc quisquam iuris consultior alter,

qui extinctum posset reddere ius melius.

Sed tamen hoc summi vetuit mens dia parentis

Caesaribus cupiens usque favere suis.

Te audiit, o nimium…

Donec erunt ignes et Phoebus lampade terras

lustrabit, Mayni vivet in orbe decus.

Unicus in terris solvens enigmata legum

is merito iuris dicitur esse parens.

Materia vincor et tu vis ire, viator.

Expediam: Iacet hic ille Maynus. Abi.

Te iuvenem rapuere deae fatalia nentes

stamina, cum scirent moriturum tempore nullo,

Longoli, tibi si canos seniumque dedissent.

Castalides, lacerate genas, divellite crinem

nec lacrimae finem nec teneant gemitus.

Pro dolor! Effertur Patavina funus in urbe

ante sua extincti tempora Longolii.

Quem modo vel Gallum voluit pro dote Latina

Roma locum cives inter habere suos.

Roma sibi plene mox restituenda, dedissent

Longolio plenos si modo fata dies.

Longolii o utinam potuisset lingua docta tantum

apud rapacem Mortem acresque Parcas,

quantum olim valuit dicendo, voce dum diserta

Romae catervas flecteret stupentes:

Viveret incolumis nec funere concidisset atro,

dignus perenni temporum recursu.

Sed vivit neque morte ulla extinguetur arce tectus

famae micantis nominisque magni.

Aere perennius exegit monimentum – ad astra late

Antehac nostra aetate cuiquam Ciceronis inesse

eloquium, nervos vimque stilumque negant.

At tua, Longoli, auscultent sine nomine, nullum

iurabunt aliud tam Ciceronis opus.