Dum lego, Naugeri, lusus et ruris amores

et mittis dominae munera quanta tuae,

quam bene te nivei pecoris pecorisque magistrae

et cannae et vitis rustica cura decet?

Idem cum video regum centum ora trahentem,

verba gravis serie dum Periclaea tonas?

Non possum studium non hoc damnare vel illud,

area nam non est illa vel illa tua.

Vide, viator, quanta iactura occulti

esset sepulchri, ni ingeni sui claris

perennioribusque monimentis tectus

adhuc ubique viveret Catanaeus.

Paene adiisti ingens famae, Catanaee, periclum,

sic insciis sodalibus

qui fato eriperis studiorum creditus illis

partu propinquo quaerere

secessum. Idque satis fuerat conquesta Minerva.

Quam sic Apollo reppulit:

„Haeccine“, signabatque libros, „monumenta vel omni

perenniora marmore?“

Da sacro cineri flores! Hic ille Maroni

Sincerus Musa proximus ut tumulo.

Quantum Virgilio debebit silva Maroni

et pastor, donec Musa Maronis erit,

tantum pene tibi debent piscator et acta,

Acti, divino proxime Virgilio.

Virginis intactae partum partumque videbis,

Actia quem docto pectore Musa dedit.

Admirandi ambo: Humanae fuit ille saluti

utilis, humanis hic fuit ingeniis.

Qui divina legis Sinceri carmina vatis

magnaque virginei sacra puerperii,

non haec humano credas procedere sensu:

Auctori mentem movit et ora Deus.

Hunc sibi delegit, quo non caelestia quisquam

grandius aut pleno cultius ore sonet.

Has nassas, haec lina tibi, Sincere, sepulto,

piscator tenui dedicat arte Mycon.

Hos calamos myrtumque tibi viridemque coronam

Arcadia pastor ponit ab arte Lycon.

Has lacrimas vulsamque a vertice Mergillina

caesariem et violas spargit et amineum.

Parthenope patria ipsa tibi de marmore bustum

condit et extentis funera temporibus.

Quid moror? Aeterni te suspicit umbra Maronis

Nuper ad Oenotrias aciem cum flecteret arces

Christus et Euboicae moenia Parthenopes,

Mergillina procul qua Tethyos inspicit undas,

audit ab Actiaca munera blanda domo

arrectusque diu modulamine carminis haesit.

Inde sacro tales fundit ab ore sonos:

„Huc ades, o genitrix, illaesi virgo pudoris,

arte pius vates dum tua facta novat.

Anne iterum arcano compleri viscera motu

Dum vacat et terras quoties petit, illa tonantis

mater, virgineo sed nec honore carens,

Sinceri ad tumulum properat visura, virescant

candida cum rutilis lilia sparsa rosis.

Vivum dein laticem, dein altera munera flores

fundit et arrepta sic canit orsa lyra:

„Conscie, vive, mei, felix Sincere, pudoris

atque idem partus conscie, vive, mei!

Namque ego quo sacrum secretum teste peregi,…