Nempe vulgo etiam innubae puellae

zonam proiiciunt moraeque multant

casu praecipiti talassionem

et tu tam veteris tenax pudoris,

te pro virgine adhuc geris? Tuumque

times dicere Caelium, Minerva?

Sed, stulta, ut dubites: Quis oris illam,

quis illam ingenii, quis artiumque

illam tam ubere copiam fluore

ex te, matre dea, neget profectam?

Quare si sapis, asseras, Minerva,

ne caelo genitum parente…

Gesta ab Aloidis trepidanti proelia caelo

necdum sat promptis ad fera bella deis,

robora cum licuit pro parvo mittere telo

et capite excelsum perterebrare polum.

Nempe etiam longas ne opus esset iungere scalas,

thessalus impositum Pelion Ossa tulit.

Ausus cum nemo divum se fidere caelo,

mutavit foedis corpora quisque feris,

donec in Aetnaeo fabricatis Lemnius antro

Inferior nullo doctrinae laude priorum,

doctus in astrorum cognitione fui.

Itala me tellus et me Germania novit

Pannonis et studium praedicat ora meum.

Duxit in has celebris primum Purbachius artes

ingenium magna dexteritate meum.

Natura has violas, Ratio haec tibi lilia passim

ad tumulum spargunt, Teutone magne, tuum.

Purpureis quarum tribulos avellis ab hortis

et pulchris violis lilia mista seris

aviaque abstrusae pandis penetralia causae.

Vere igitur ‚Magni‘ nomine dignus eras.

Postquam Leonardus e vita migravit,

Historia luget, Eloquentia muta est

ferturque Musas tum Graecas tum

Latinas lacrimas tenere non potuisse.

Quis iacet hic multa formosus messe December?

Ingenium aestivae fertilitatis habet.

Quid non talis ager hac tempestate tulisset,

ingenia autumno quando fovente calent?

Inter Avernales animam dum cogeret umbras

Cyllenius Bocacii,

„Ergo“, ait, „haec nostri spes est praeclara laboris

vestraeque gratitudinis?

Antea qui nulla vixistis lege dirempti

mixti nothi cum gnesiis,

in certam primus stirpem classesque redegi.

Secans minorum gentium

maiorumque tribus, ut sit cognoscere promptum

suos cuique posteros.“

Qui molles elegos et regum gesta canebat,

sacra Panormitae contegit ossa lapis.

Cornu nobile copiae Perotti

non quale Oleniae puer capellae

sanxit Iuppiter, intulit caelo

aut quale Herculea manu revulsum,

Aetoli fluvii perenne vulnus,

thymo et baccare Naiades replerunt.

At doctum variumque multiplexque

et cunctis opibus cupediisque,

quas Musae Oenotrides amant, refertum.

Hic ille est liber, ille Martialis

interpres, Latiae illa lingua linguae,

cornu nobile copiae Perotti.…

Non tibi sit laudi sanctum celebrasse Platonem

castaque Socraticae frena pudicitiae.

Non quod virtutum exemplum, quod lumen honoris,

quod sol extinctae religionis eras.