Maior in assumpto ratio quo nomine constet,

est ubi te cupiam fellis habere minus.

Dum, Manarde, vigil cum prole Coronidis esses,

vidisti vitam perpetuam esse tuam.

At dum formosa cum Pallade coniuge dormis,

sensisti mortem curvus adesse senex.

Hic nunc clare iaces et, quem Podalirion esse

vidimus, annosum sustulit ipsa Venus.

In fovea qui te periturum dixit, aruspex

non est mentitus: Coniugis illa fuit.

Laurus, brassica, pampinus coronam

contextae simul, hinc pares in unam,

deflent interitum sui poetae.

Quin immo Archipoetae: Et hinc lagenae

scyphique et cyathi, amphorae urceique

queruntur lepidum suum patronum

pro dulci modo Cretico et Falerno

exhaurire acidas Stygis lacunas

et sales periisse Quernianos,

dum vitae sibi prodigus molestae

fodit viscera forfice.  O severum

nostri temporis Apulum…

Cum matrem Thymelen, patrem Bathyllum

per tot lustra tibi astruas, Camille,

argutis salibus facetiisque

et primo numeris in ungue natis

exercens decimi gulam Leonis

et summi titulum ferens poetae,

quid est, quod moriens supremo in actu

ferro visceribus dolenter haustis,

tamquam sis rigido Catone natus,

personam proicis vetasque plaudi?

Insignes usu rerum studiisque Minervae

perpaucos aetas prisca recensque dedit.

In solem assuetus doctos versare libellos

cum prodit, lucem non tulit insolitam,

laudibus hunc omnes doctrinae et rebus agendis

conspexere domi conspicuumque foris.

Hunc Arar, hunc Rhenus toties, hunc accola magni

Eridani, hunc Tybris sensit et obstupuit.

Fortuna invidit raperisque, Alberte, tuorum

Hoc decus Italiae tegitur Pius ille sepulchro

sollerti ingenio consilioque potens.

Nulli hominum vis dicendi, facundia maior,

ille sed et studiis auxit et arte magis.

Hunc reges, hunc pontifices sibi rebus agendis

optarant socium consiliisque ducem.

Felix, spem senii natum nisi flesset ademptum

et data in hostiles regna paterna manus.

Mersit funere Mors nimis profana,

Mors damnosa nimis virum interemit,

aeternum decus omnium virorum.

Cui quid praeripuere laudis illa,

illa antiqua patrum superba secla

tot belli ducibus virisque doctis?

Aut quid nostra quidem negarit aetas?

Quod si forte stupes minusve credis,

id tu plus stupeas negesque prorsus

hunc et Marti operam dedisse semper

et Musis studium negasse numquam…

Qui sic proscindas causa pietatis Erasmum,

te mihi religio est summa negare pium.

Hoc ego cur faciam? Cum nec pietatis Erasmus

laesus personam detrahat ipse tibi.

Ludovici Ariosti humantur ossa

sub hoc marmore seu sub hac humo seu

sub quicquid voluit benignus heres

sive herede benignior comes seu

opportunius incidens viator.

Nam scire haud potuit futura, sed nec

tanti erat vacuum sibi cadaver,

ut urnam cuperet parare vivens.

Vivens ista tamen sibi paravit,

quae scribi voluit suo sepulchro,

olim si quod haberet is sepulchrum,

ne, cum spiritus exili peracto…